aminoglycoside

ที่ aminoglycoside เป็นยาปฏิชีวนะจากกลุ่มโอลิโกแซ็กคาไรด์ (คาร์โบไฮเดรตจากน้ำตาลธรรมดาหลายชนิดที่เหมือนกันหรือต่างกัน) ยาปฏิชีวนะ Aminoglycoside มีฤทธิ์ฆ่าเชื้อแบคทีเรีย

อะมิโนไกลโคไซด์คืออะไร?

Aminoglycosides เป็นตัวแทนของกลุ่มที่แตกต่างกันในกลุ่มยาปฏิชีวนะซึ่งกำหนดให้กับโอลิโกแซ็กคาไรด์ ใช้เพื่อรักษาการติดเชื้อแบคทีเรีย ให้ในรูปแบบของการฉีดเป็นครีมหรือเป็นยาหยอดตาหรือหู ยาจากกลุ่มยาปฏิชีวนะนี้ให้ในรูปแบบของยาเม็ด

Aminoglycosides เป็นการรวมกันของน้ำตาลอะมิโนและส่วนประกอบของไซโคลเฮกเซนและสามารถละลายได้ในน้ำ ครึ่งชีวิตอยู่ที่ประมาณสองชั่วโมงและการขับถ่ายส่วนใหญ่เกิดขึ้นทางไต

ยาปฏิชีวนะอะมิโนไกลโคไซด์ตัวแรกที่ค้นพบคือสเตรปโตมัยซินในปี พ.ศ. 2487 ด้วยเหตุนี้จึงมีการแยกสารออกฤทธิ์ที่คล้ายคลึงกันมากขึ้นเรื่อย ๆ แบ่งออกเป็น aminoglycosides สำหรับรักษาการติดเชื้อทั่วไป (เช่น amikacin, gentamicin, tobramycin) และสำหรับการรักษากรณีพิเศษ (เช่น streptomycin, neomycin, paromomycin)

ฤทธิ์ทางเภสัชวิทยาต่อร่างกายและอวัยวะ

Aminoglycosides มีฤทธิ์ฆ่าเชื้อแบคทีเรียที่รุนแรง พวกมันรุกรานแบคทีเรียโดยที่พวกมันยึดติดกับไรโบโซม สิ่งเหล่านี้เป็นอวัยวะของเซลล์สำหรับการสร้างโปรตีน โดยการปิดกั้นไรโบโซมโปรตีนจะถูกสร้างขึ้นอย่างไม่ถูกต้องและสูญเสียหน้าที่ สิ่งนี้ทำให้แบคทีเรียตาย

Aminoglycosides สามารถเจาะแบคทีเรียผ่านรูขุมขนของผนังเซลล์หรือโดยตรงผ่านเยื่อหุ้มเซลล์ซึ่งจะอธิบายถึงการเริ่มต้นอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตามมีเพียงแบคทีเรียที่ต้องการออกซิเจนในการดำรงชีวิตเท่านั้นที่มีความอ่อนไหว ดังนั้นอะมิโนไกลโคไซด์จึงไม่มีประสิทธิภาพในการต่อต้านแบคทีเรียที่ไม่ใช้ออกซิเจน

Aminoglycosides ทำงานภายในแบคทีเรียโดยที่เชื้อโรคจะตายแม้กระทั่งหลายชั่วโมงหลังการให้ยาทั้งนี้ขึ้นอยู่กับความเข้มข้นของสารออกฤทธิ์ ผลจะลดลงอย่างมากหากให้ยาครั้งที่สองเร็วเกินไปหลังจากรับประทานครั้งแรก ผลลัพธ์จึงดีกว่าเมื่อใช้อะมิโนไกลโคไซด์ในปริมาณสูงเพียงครั้งเดียวมากกว่าการใช้งานหลาย ๆ อย่างต่อเนื่องกันอย่างรวดเร็ว

อะมิโนไกลโคไซด์สะสมในไตและเนื้อเยื่อหูชั้นในเป็นหลัก ความเสี่ยงของการเกิดพิษจึงเพิ่มขึ้นเมื่อใช้นานขึ้น จะไหลออกก็ต่อเมื่อความเข้มข้นสูงกว่าในเลือด ดังนั้นจึงเป็นเรื่องสำคัญที่ต้องมีการตรวจความเข้มข้นของเลือดอย่างสม่ำเสมอโดยแพทย์

การประยุกต์ใช้ทางการแพทย์และการใช้เพื่อการรักษาและการป้องกัน

Aminoglycosides ทำลายเชื้อโรคต่างๆ นำมารับประทานทางปากพวกมันทำงานในลำไส้เล็กและลำไส้ใหญ่โดยมีครีม จำกัด อยู่ที่ผิวหนังและฉีดเข้าไปในสิ่งมีชีวิตทั้งหมด

มีการให้นีโอมัยซินและพาราโนมัยซินในช่องปากซึ่งควรทำให้แน่ใจว่าลำไส้ปลอดเชื้อโรค ใช้ก่อนการผ่าตัดในภาวะโคม่าในกรณีที่สมอง "เป็นพิษ" เนื่องจากตับวายในมะเร็งเม็ดเลือดขาวหรือใน granulocytopenia

Framycetin, Kanamycin และ Neomycin ใช้สำหรับภายนอกในการติดเชื้อแบคทีเรียที่ผิวหนังหรือดวงตา การให้ amikacin, gentamicin, netilmicin หรือ tobramycin ทางหลอดเลือดจะดำเนินการในกรณีของเชื้อโรคเช่น Staphylococcus aureus หรือ Streptococci ชนิด A

ในวัณโรคจะใช้สเตรปโตมัยซินโดยทางปากคืออะมิคาซินเจนตาไมซินเนทิลไมซินหรือโทบราไมซินร่วมกับยาปฏิชีวนะเบต้า - แลคแตมจะใช้ในการเป็นพิษในเลือด ยาปฏิชีวนะทั้งสองกลุ่มนี้เสริมซึ่งกันและกันในผลของยา แต่ต้องไม่ผสมในการฉีดครั้งเดียว

aminoglycosides amikacin, gentamycin, netilmycin และ tobramycin ใช้ในการรักษาเยื่อบุหัวใจอักเสบ (การอักเสบของผนังด้านในของหัวใจ) หรือการติดเชื้อที่รุนแรง (เช่นจาก Pseudomonas aeruginosa, listeria, enterococci, mycobacteria, enterobacteria, staphylococci)

สารออกฤทธิ์อื่น ๆ ได้แก่ apramycin และ hygromycin สเปคติโนมัยซินเป็นสารที่ออกฤทธิ์คล้ายกันซึ่งใช้เฉพาะในการรักษาโรคหนองในที่ไม่ซับซ้อนโดยที่เพนิซิลลินไม่มีผล

ต้องได้รับการบริหารโดยทางปากโดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของการติดเชื้อในระบบเนื่องจากอะมิโนไกลโคไซด์ไม่ถูกดูดซึม ไม่ควรให้ Aminoglycosides กับผู้ป่วยที่ไม่สามารถทนต่อสารออกฤทธิ์ได้

ความเสี่ยงและผลข้างเคียง

ปริมาณของ aminoglycosides จะต้องดำเนินการอย่างระมัดระวังเนื่องจากช่วงการรักษาที่แคบ ดังนั้นจึงเป็นยาปฏิชีวนะทั่วไปสำหรับใช้ในยาผู้ป่วยหนัก Aminoglycosides มีความเข้มข้นโดยเฉพาะในไตและหูชั้นในและมีผลต่อไต (ส่วนใหญ่ย้อนกลับได้) และ vestibulo- และ ototoxic (ส่วนใหญ่กลับไม่ได้) ผลของสารปิดกั้นระบบประสาทและกล้ามเนื้อมักจะยืดเยื้อโดย aminoglycosides

ผลข้างเคียงโดยทั่วไปมักมีอาการคลื่นไส้อาเจียนง่วงนอนและ ataxia (รบกวนการทำงานร่วมกันของการเคลื่อนไหว)

การใช้งานในระยะยาว (มากกว่าสามวัน) การบริหารบ่อยๆการให้ยาในปริมาณที่สูงโรคไตที่มีอยู่ก่อนวัยชราและระดับเลือดที่สูงสามารถเพิ่มความเสี่ยงของผลข้างเคียงได้