Exteroception

Exteroception แบบฟอร์มร่วมกับการสกัดกั้นการรับรู้ทั้งหมดของมนุษย์ Extroception คือการรับรู้สิ่งเร้าภายนอกโดยเซลล์ประสาทสัมผัสเฉพาะที่เรียกว่าเอ็กซ์โทรเซพเตอร์ การประมวลผลของสิ่งเร้าเกิดขึ้นในระบบประสาทส่วนกลางและอาจถูกรบกวนในโรคทางระบบประสาท

Exteroception คืออะไร?

การรับรู้ของมนุษย์ทำให้ผู้คนได้รับความคิดเกี่ยวกับตัวเองและสภาพแวดล้อมของพวกเขา การรับรู้สิ่งเร้าภายในและการรับรู้สิ่งเร้าภายนอกประกอบขึ้นเป็นความสามารถในการรับรู้โดยรวมของมนุษย์

สิ่งเร้าภายในรับรู้จากภายในร่างกายดังนั้นจึงเป็นส่วนสำคัญของการรับรู้ตนเอง สิ่งเร้าภายนอกล้วนเป็นสิ่งเร้าจากสิ่งแวดล้อมภายนอกที่ทำให้มนุษย์สามารถรับรู้สิ่งเหล่านั้นจากภายนอกได้

การรับรู้ภายในคือการสกัดกั้น การรับรู้ภายนอกเรียกว่าการรับรู้ภายนอกแบบอะนาล็อก ประกอบด้วยการรับรู้ทางสายตาการได้ยินการหายใจการดมกลิ่นและการรับรู้ขนถ่าย นอกจากนี้ความไวยังนับ เช่นเดียวกับการรับรู้ภายในการรับรู้ภายนอกยังทำงานร่วมกับเซลล์รับความรู้สึกเฉพาะสิ่งกระตุ้นที่เรียกว่าตัวรับ

ตัวรับของการรับรู้ภายนอกคือตัวรับ พวกเขามีหน้าที่ในการดูดซับสิ่งเร้าภายนอกการประมวลผลสิ่งกระตุ้นและการส่งข้อมูลสิ่งกระตุ้นในรูปแบบที่ประมวลผลได้ทางสรีรวิทยา การนำสิ่งเร้าเกิดขึ้นผ่านวิถีการสร้างความสัมพันธ์และมีจุดมุ่งหมายที่ระบบประสาทส่วนกลางซึ่งสิ่งเร้าจากสิ่งแวดล้อมจะรวมเข้าด้วยกันและเข้าสู่จิตสำนึกเป็นภาพรวม

ฟังก์ชันและงาน

Exteroceptors เป็นสถานที่แรกที่สิ่งเร้าภายนอกส่งผ่านเข้าสู่ร่างกายมนุษย์ ตัวรับเหล่านี้มีความเชี่ยวชาญสำหรับสิ่งเร้าบางอย่าง โมเลกุลของสิ่งกระตุ้นจับกับตำแหน่งที่กำหนดและกระตุ้นตัวรับซึ่งจะแปลงสิ่งเร้าให้เป็นรูปแบบของการกระตุ้นเส้นประสาททางสรีรวิทยา ตัวอย่างเช่นมีเอกซ์โทรปเตอร์เฉพาะสำหรับวัดการสั่นสะเทือนการสัมผัสอุณหภูมิและสิ่งเร้าภายนอกอื่น ๆ อีกมากมาย

สิ่งที่ตรงกันข้ามกับเอกซ์โทรปเตอร์คืออินเทอร์เซปเตอร์ซึ่งจะวัดสิ่งเร้าภายใน โครงสร้างการรับรู้เช่นความไวในระดับลึกของระบบกล้ามเนื้อและโครงกระดูกจะลงทะเบียนสิ่งเร้าทั้งภายนอกและภายในดังนั้นจึงสามารถเรียกได้ว่าเป็นตัวสกัดกั้นและตัวรับภายนอกในเวลาเดียวกัน

Exteroceptors รวมถึงตัวรับเช่นคลังข้อมูล Vater-Pacini สำหรับการรับรู้การสั่นสะเทือนหรือ Meissner corpuscles และ Ruffini corpuscles สำหรับการบันทึกความแตกต่างของการสัมผัสความดันและความดัน เซลล์รับแสงของดวงตามีความไวต่อแสงและเซลล์ขนในหูชั้นในทำให้รับรู้การได้ยิน

การเชื่อมต่อกันของ exteroceptors ทั้งหมดเกิดขึ้นผ่านเซลล์ประสาทตัวแรกไปยังเซลล์ประสาทตัวที่สอง เนื้อเซลล์ของเซลล์ประสาทภายนอกอยู่ในปมประสาทกระดูกสันหลัง กระบวนการส่วนกลางของพวกเขาข้ามทางเดินของสายหลังโดยไม่ต้องเปลี่ยนหรือข้ามและจึงไปถึงนิวเคลียสกราซิลิสหรือคูเนติตัสนิวเคลียส นี่คือข้อมูลที่เปลี่ยนไปใช้เซลล์ประสาทตัวที่สองเท่านั้น เส้นใยที่เล็ดลอดออกมาเรียกว่า fibrae arcuatae internae และขยายไปทางฐานดอก ใน Decussatio lemnisci medialis พวกเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับสี่แยก เส้นใยสิ้นสุดในนิวเคลียสหน้าท้องด้านหลังของฐานดอกและข้อมูลจากภายนอกจะเปลี่ยนไปเป็นเซลล์ประสาทตัวที่สาม เซลล์ประสาทที่สามนี้วิ่งผ่านธาลามีที่เหนือกว่าหรือส่วนหลังของแคปซูลภายในและจากที่นั่นไปถึงศูนย์สมองส่วนใหญ่ที่ไวต่อความรู้สึกในช่วงหลังศูนย์กลาง พื้นที่ Brodmann 3, 2 และ 1 ตั้งอยู่ที่นั่น นอกเหนือจากการจัดเก็บการจำแนกและการตีความการรับรู้ภายนอกแล้วการตอบสนองต่อสิ่งกระตุ้นเริ่มต้นอาจเกิดขึ้นในสมองด้วย

Exteroception อธิบายโดยผู้เขียนบางคนใน ความไวที่ยิ่งใหญ่ และ การรับรู้ protopathic แบ่งแยกออกจากกัน ความไวระดับ Epicritical หมายถึงการรับรู้สัมผัสที่ดีที่สุดการรับรู้การสั่นสะเทือนและการรับรู้ความกดดันและขึ้นอยู่กับการเลือกปฏิบัติสองจุด ข้อมูลที่รวบรวมด้วยวิธีนี้ไปถึงสมองผ่านทาง gracilis fasciculus และ cuneatus fasciculus ผู้เขียนเข้าใจว่าการรับรู้ของโปรโตพาทิกเป็นการรับรู้ความเจ็บปวดและอุณหภูมิที่ส่งไปยังสมองผ่านทางด้านหน้าของทางเดินสปิโนทาลามิกด้านหน้าและด้านข้าง

คุณสามารถหายาของคุณได้ที่นี่

ความเจ็บป่วยและความเจ็บป่วย

Exteroception อาจได้รับความเสียหายจากโรคทางระบบประสาทหรือบาดแผลที่กระทบกระเทือนจิตใจของโครงสร้างเส้นประสาทที่เกี่ยวข้องและถูกรบกวนอย่างถาวร โรคที่เป็นสาเหตุที่เป็นไปได้ในบริบทนี้ ได้แก่ โรคประสาทส่วนกลางเช่นโรคระบบประสาทส่วนกลางเสื่อมหรือโรคทางประสาทส่วนปลายเช่น polyneuropathy

อย่างไรก็ตามการรบกวนการรับรู้ภายนอกไม่ได้เกิดขึ้นก่อนด้วยรอยโรคของเส้นประสาทที่แท้จริงเสมอไป ในบางกรณีจะมีการรบกวนการรวมประสาทสัมผัสของข้อมูลภายนอกเท่านั้น การรวมนี้เกิดขึ้นในสมองและสอดคล้องกับการรวมกันของสิ่งเร้าหลายอย่างเพื่อสร้างภาพกระตุ้นโดยรวม ดังนั้นภาพของสภาพแวดล้อมจึงเป็นผลมาจากปฏิสัมพันธ์ที่แท้จริงของความรู้สึกส่วนบุคคล การรบกวนในการรวมประสาทสัมผัสป้องกันการโต้ตอบนี้

ความผิดปกติของการรวมประสาทสัมผัสส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับความสนใจของบุคคลและสอดคล้องกับประสาทสัมผัสที่ไวต่อสิ่งเร้าภายนอกบางอย่าง สมองต้องเลือกสิ่งเร้าทางประสาทสัมผัสเพื่อไม่ให้ตัวเองมากเกินไป ความสนใจต่อสิ่งเร้าภายนอกจึงมี จำกัด และไม่ได้รับการแจกจ่ายอย่างเพียงพอเสมอไป

ตัวอย่างเช่นการรักษาท่าทางบนพื้นฐานของสิ่งเร้าภายนอกต้องให้ความสนใจว่ากิจกรรมอื่น ๆ อาจขาดไปในเวลาเดียวกัน ความผิดปกติของการรวมประสาทสัมผัสกับท่าทางที่ไม่ดีมักแสดงออกเช่นในภาวะกระสับกระส่ายเรื้อรัง ความไม่ไวต่อความรู้สึกของอุปกรณ์สัมผัสและการกระตุ้นประสาทปรากฏขึ้นในการวางแผนการเคลื่อนไหวและความซุ่มซ่ามไม่เพียงพอ ภาวะภูมิไวเกินในบริเวณนี้เป็นความผิดปกติของการมอดูเลตและไม่อนุญาตให้ระบบประสาทกรองได้เพียงพอซึ่งนำไปสู่การป้องกันการสัมผัส วิธีนี้หลีกเลี่ยงการติดต่อที่ไม่คาดคิดและความกลัวทางสังคมอาจเกิดขึ้นได้

เด็กส่วนใหญ่มักจะได้รับผลกระทบจากความผิดปกติของการรวมตัว บางครั้งความผิดปกติทางประสาทสัมผัสเกิดจากโรคทางระบบประสาทเช่นโรคหลอดเลือดสมอง ในกรณีนี้เรากำลังพูดถึงการรบกวน SI ตัวอย่างเฉพาะของโรคที่มีความผิดปกติของการรับรู้เชิงบูรณาการคือออทิสติกซึ่งมักมีลักษณะการรับรู้ความเจ็บปวดที่เปลี่ยนแปลงไปด้วย