ต่อมทอนซิล

สมองของมนุษย์เป็นหนึ่งในโครงสร้างที่ซับซ้อนที่สุดในจักรวาลทั้งหมดและยังคงเป็นปริศนาที่ยิ่งใหญ่สำหรับนักวิจัย ส่วนหนึ่งของธรรมชาติที่น่าอัศจรรย์นี้เรียกว่า ต่อมทอนซิลซึ่งหน้าที่นี้มีความสำคัญต่อมนุษย์มาตั้งแต่สมัยโบราณ

Amygdala คืออะไร?

อะมิกดาลาเป็นส่วนหนึ่งของสมองของมนุษย์ ชื่อนี้มาจากคำภาษากรีกสำหรับอัลมอนด์เอมิกเดลและได้รับเลือกเนื่องจากทั้งสองส่วนที่เป็นปัญหาในสมองมีลักษณะคล้ายเมล็ดอัลมอนด์สองเมล็ด ดังนั้นจึงมักเรียกกันน้อยกว่าว่าร่างกาย amygdaloid นั่นคืออัลมอนด์เคอร์เนลคอมเพล็กซ์

กายวิภาคศาสตร์และโครงสร้าง

อะมิกดาลาเป็นส่วนหนึ่งของระบบลิมบิกและตั้งอยู่ที่ส่วนหน้าของกลีบขมับ ประกอบด้วยบริเวณแกนกลางสองส่วนที่คล้ายกันซึ่งอยู่ด้านหน้าของฮิปโปแคมปัสใกล้กับหางของนิวเคลียสหางและฮอร์นล่างของโพรงด้านข้าง

เนื่องจากอะมิกดาลายังรวมถึงเปลือกสมองชิ้นเล็ก ๆ ด้วยจึงเป็นพื้นที่เปลี่ยนผ่านระหว่างเปลือกสมองและบริเวณแกนกลางของสมองมนุษย์ อมิกดาลาสามารถแบ่งออกเป็นสามโซนที่แตกต่างกัน: basolateral complex ซึ่งมีทั้งสามนิวเคลียสนิวเคลียสด้านข้าง, นิวเคลียสเบสซาลิสและนิวเคลียส basolateralis ตั้งอยู่กลุ่มนิวเคลียส centromedial ที่มีนิวเคลียส centralis และ nucleus medialis และกลุ่ม cortical nucleus ซึ่งใน เยื่อหุ้มสมองนิวเคลียสตั้งอยู่

นิวเคลียสเหล่านี้เชื่อมต่อกันด้วยเส้นใยประสาทจำนวนมากและมีปฏิสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน นอกจากนี้อะมิกดาลายังเชื่อมต่อกับก้านสมองไฮโปทาลามัสที่อยู่ใน diencephalon และฐานปมประสาท

ฟังก์ชันและงาน

งานหลักของอะมิกดาลาอยู่ที่การพัฒนาและประมวลผลสภาวะวิตกกังวลและปฏิกิริยาทางกายภาพที่เกี่ยวข้อง ดังนั้นจึงแสดงเช่น รับผิดชอบต่อความจริงที่ว่าการเต้นของหัวใจเพิ่มขึ้นอย่างมากและลมหายใจเข้าในสถานการณ์ที่เป็นอันตราย การเอาชนะโดยทั่วไปเมื่อสถานการณ์ที่น่ากลัวหรือหวาดกลัวเกิดขึ้นอย่างกะทันหันก็เกิดขึ้นจากการเชื่อมต่อระหว่างอะมิกดาลาและระบบมอเตอร์ของสมอง

เนื่องจากมันเชื่อมโยงกับมลรัฐจึงมีหน้าที่ในการส่งสัญญาณถึงความจำเป็นในการเพิ่มการผลิตอะดรีนาลีนในต่อมหมวกไต อะดรีนาลีนเตรียมร่างกายให้พร้อมสำหรับการต่อสู้หรือการหลบหนีจากอันตรายที่กำลังจะมาถึง กระบวนการที่ไม่จำเป็นสำหรับสิ่งนี้เช่นการย่อยอาหารจะถูก จำกัด ไว้ชั่วคราวเพื่อให้พลังงานสำหรับหน้าที่ที่สำคัญกว่าเช่นระบบหัวใจและหลอดเลือด ในขณะเดียวกันอะมิกดาลาจะประมวลผลอารมณ์ที่เกิดจากความกลัวและทำให้แน่ใจว่าข้อมูลหรือเหตุการณ์ที่มีประสบการณ์เชื่อมโยงกับอารมณ์

นอกจากนี้ยังมีบทบาทสำคัญในการจำแนกอารมณ์ของการแสดงออกทางสีหน้า อะมิกดาลาประมวลผลแรงกระตุ้นจากภายนอกและปฏิกิริยาทางกายภาพที่เกิดขึ้น อะมิกดาลายังสามารถทำให้อารมณ์บางอย่างรุนแรงขึ้นเช่นความกลัวหรือความโกรธและเกี่ยวข้องกับการรับรู้สถานการณ์ที่เคยประสบมาแล้ว ประสบการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจจะถูกเก็บไว้ในอมิกดาลาและเปรียบเทียบกับสถานการณ์ปัจจุบันอย่างต่อเนื่อง เมื่อเกิดสถานการณ์ที่คล้ายคลึงกันปฏิกิริยาทางร่างกายและฮอร์โมนที่อธิบายไว้จะถูกกระตุ้น

หากไม่มีอมิกดาลาความกลัวหรือความก้าวร้าวจะไม่เกิดขึ้นและไม่สามารถประเมินอันตรายได้อีกต่อไปซึ่งเป็นหนึ่งในกลยุทธ์การอยู่รอดที่สำคัญที่สุดของวิวัฒนาการของมนุษย์ แม้ว่าสิ่งนี้จะมีความสำคัญน้อยลงเรื่อย ๆ ในโลกสมัยใหม่เนื่องจากชีวิตในปัจจุบันมักไม่ค่อยมีอะไรเหมือนกันกับการต่อสู้เพื่อความอยู่รอดในยุคก่อน ๆ

คุณสามารถหายาของคุณได้ที่นี่

โรค

อะมิกดาลามีบทบาทสำคัญในความวิตกกังวลและความตื่นตระหนกที่หลากหลาย เช่น. โรคกลัวหลายอย่างเช่นความกลัวในสิ่งหรือสถานการณ์บางอย่างเกิดจากความผิดปกติของอะมิกดาลาซึ่งเข้าใจผิดว่าสิ่งเหล่านี้เป็นภัยคุกคามและส่งสัญญาณที่เกี่ยวข้องไปยังสิ่งมีชีวิต

อย่างไรก็ตามในบริบทนี้สถานการณ์ที่ถูกมองว่าเป็นอันตรายอาจเป็นภาพรวมได้เช่นกันดังนั้นอาการทางร่างกายและจิตใจของความวิตกกังวลเช่นคลื่นไส้หรือตื่นตระหนกจะปรากฏขึ้นโดยไม่คาดคิดและกะทันหัน เงื่อนไขนี้เกิดจากการกระตุ้นให้ amygdala มากเกินไปซึ่งจากนั้นเกือบจะมองว่าสถานการณ์เป็นอันตรายซึ่งการพูดอย่างเป็นกลางไม่ใช่เลยและทำให้ผู้ที่ได้รับผลกระทบเกิดภาวะวิตกกังวลโดยไม่มีเหตุผลชัดเจน อาการมักเกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัวกล่าวคือไม่มีความทรงจำที่รับรู้ได้จริงเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจ

สถานการณ์ที่นำไปสู่การกระตุ้นให้เกิดปฏิกิริยาตื่นตระหนกเรียกว่าทริกเกอร์ในแง่เทคนิค การทำงานที่ไม่เพียงพอของ amygdala อาจทำให้เกิดอาการอื่น ๆ ได้ สิ่งเหล่านี้รวมถึงความผิดปกติของความจำออทิสติกอาการง่วงนอนภาวะซึมเศร้าและความผิดปกติของความเครียดหลังบาดแผลในกลุ่มอาการ Urbach-Wiethe ที่หายากมากและมีการกำหนดทางพันธุกรรมมีการกลายเป็นปูนของอะมิกดาลา สิ่งนี้ทำให้ผู้ที่ได้รับผลกระทบเข้าใจความหมายทางอารมณ์ของการแสดงออกทางสีหน้าได้ยากมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาแสดงความกลัว

โดยทั่วไปแล้วพวกเขามีส่วนเกี่ยวข้องเพียงเล็กน้อยกับอารมณ์แห่งความกลัว ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถรู้สึกกลัวหรือบรรยายหรือรับรู้ได้ในคนอื่น การขาดความหวาดกลัวนี้มักทำให้ผู้ที่ได้รับผลกระทบตัดสินใจอย่างถูกต้องในสถานการณ์ที่คับขันหรืออันตรายได้ยากซึ่งแสดงถึงอันตรายอย่างยิ่งสำหรับพวกเขา

ในช่วงเวลาที่ความเจ็บป่วยทางจิตกำลังเพิ่มขึ้นในโลกตะวันตกการวิจัยที่แม่นยำเกี่ยวกับอมิกดาลากำลังมีความสำคัญมากขึ้น ในฐานะที่เป็นพื้นที่ในสมองของมนุษย์ที่จำเป็นต่อการพัฒนาและประมวลผลความกลัวจึงมีบทบาทสำคัญในการค้นหาวิธีการรักษาใหม่ ๆ ที่มีประสิทธิภาพสำหรับโรควิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าในรูปแบบต่างๆ