การบำบัดด้วยแอนติบอดี

การบำบัดด้วยแอนติบอดี เป็นของภูมิคุ้มกันบำบัดและมักใช้ในการรักษามะเร็ง การบำบัดด้วยแอนติบอดีใช้แอนติบอดีที่มนุษย์สร้างขึ้นเพื่อรักษาโรคบางชนิด

Antibody Therapy คืออะไร?

การรักษาด้วยแอนติบอดีในปัจจุบันใช้ในโรคมะเร็งและโรคแพ้ภูมิตัวเองรวมถึงโรคลำไส้อักเสบเรื้อรัง

การบำบัดด้วยแอนติบอดี ขึ้นอยู่กับคุณสมบัติของแอนติบอดีซึ่งสนับสนุนระบบภูมิคุ้มกันของเรา แอนติบอดีหรือที่เรียกว่าอิมมูโนโกลบูลินเป็นส่วนสำคัญของระบบภูมิคุ้มกันของมนุษย์เนื่องจากช่วยป้องกันสิ่งแปลกปลอมที่เข้ามาในระบบภูมิคุ้มกันและโครงสร้างของร่างกายที่เปลี่ยนแปลงไป

ความก้าวหน้าอย่างมากในการบำบัดด้วยแอนติบอดีในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เหนือสิ่งอื่นใดกระบวนการของโรคและกลไกการป้องกันของร่างกายได้รับการวิจัยที่ดีขึ้นซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมยาใหม่ ๆ สำหรับการบำบัดด้วยแอนติบอดีที่ออกแบบมาโดยเฉพาะจึงเข้าสู่ตลาด

ปัจจุบันโมโนโคลนอลแอนติบอดีที่เรียกว่าซึ่งผลิตขึ้นเองและแต่ละกลุ่มเป้าหมายของโรคต่าง ๆ ส่วนใหญ่จะใช้ในการบำบัดด้วยแอนติบอดี

ฟังก์ชั่นผลและเป้าหมาย

ปัจจุบัน การบำบัดด้วยแอนติบอดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับโรคมะเร็งและโรคแพ้ภูมิตัวเองตลอดจนโรคลำไส้อักเสบเรื้อรัง มีส่วนช่วยให้ผู้ป่วยมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นและมักจะชะลอการลุกลามของโรค การบำบัดด้วยแอนติบอดีสามารถแบ่งออกเป็นประเภทต่างๆได้ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับวิธีการใช้งาน

ตรงกันข้ามกับเคมีบำบัดการบำบัดด้วยแอนติบอดีที่ใช้ในการรักษามะเร็งสามารถปกป้องเซลล์ที่แข็งแรงและช่วยระบบภูมิคุ้มกันในการโจมตีเซลล์เนื้องอกได้โดยเฉพาะ เซลล์มะเร็งนั้น "ฉลาด"; พวกเขามักไม่ได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้บุกรุกจากต่างดาวโดยระบบภูมิคุ้มกันและถูกทำลาย การบำบัดด้วยแอนติบอดีช่วยระบุเซลล์เนื้องอก

ตัวอย่างเช่นการรักษาด้วยแอนติบอดีมะเร็งบางชนิดทำให้เกิดปฏิกิริยาการป้องกันในระบบภูมิคุ้มกัน ในรูปแบบของการบำบัดนี้แอนติบอดีจะจับกับพื้นผิวของเซลล์มะเร็งและส่งสัญญาณให้ระบบภูมิคุ้มกันทำลายเซลล์เนื้องอกเหล่านี้ แอนติบอดีอื่น ๆ สามารถปิดกั้นตัวรับที่ใช้ในการเชื่อมต่อเซลล์มะเร็ง ยังมีคนอื่น ๆ ที่ดูเหมือนจะทำให้เกิดโปรแกรมการฆ่าตัวตายในเซลล์เนื้องอกที่ตายอันเป็นผลมาจากการบำบัดด้วยแอนติบอดี

การรักษาด้วยแอนติบอดีจึงสามารถ จำกัด การเติบโตของเนื้องอกได้ อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่ายังไม่สามารถฆ่าเซลล์เนื้องอกทั้งหมดได้ด้วยการบำบัดด้วยแอนติบอดีเพียงอย่างเดียว ดังนั้นแพทย์จึงมักให้เคมีบำบัดร่วมกับการรักษาด้วยแอนติบอดี การรักษาด้วยแอนติบอดีประสบความสำเร็จโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับมะเร็งเต้านมมะเร็งต่อมน้ำเหลืองและมะเร็งเม็ดเลือดขาวบางรูปแบบและสำหรับมะเร็งลำไส้ใหญ่มักใช้ร่วมกับเคมีบำบัด การบำบัดด้วยแอนติบอดีช่วยเพิ่มประสิทธิภาพของเคมีบำบัดอย่างชัดเจน

การบำบัดด้วยแอนติบอดียังมีแนวโน้มที่จะเป็นโรคแพ้ภูมิตัวเองเช่นโรคไขข้ออักเสบกระดูกสันหลังอักเสบยึดติดหรือหลายเส้นโลหิตตีบ ในโรคเหล่านี้ระบบภูมิคุ้มกันจะโจมตีร่างกายของตัวเอง ตัวอย่างเช่นโรคข้ออักเสบรูมาตอยด์และโรคข้ออักเสบสะเก็ดเงินจะได้รับการรักษาโดยการฉีดยาที่มีแอนติบอดี ผลของการรักษาด้วยแอนติบอดีนี้คงอยู่ประมาณเก้าเดือนจากนั้นจะได้รับการรักษาอื่น

ในการบำบัดด้วยแอนติบอดีประเภทนี้แอนติบอดีจะรับรู้สารที่ทำให้เกิดการอักเสบตามปกติของโรคเหล่านี้และทำให้ระบบภูมิคุ้มกันต่อสู้กับสารเหล่านี้ ด้วยวิธีนี้จะช่วยลดกิจกรรมการอักเสบและชะลอกระบวนการที่ทำลายข้อต่อ เช่นเดียวกับการรักษาด้วยมะเร็งการบำบัดด้วยแอนติบอดีจะใช้เป็นยาที่ใช้เวลาประมาณสองชั่วโมง

คุณสามารถหายาของคุณได้ที่นี่

➔ยาเพื่อเสริมสร้างการป้องกันและระบบภูมิคุ้มกัน

ความเสี่ยงผลข้างเคียงและอันตราย

โดยทั่วไปหนึ่งคือ การบำบัดด้วยแอนติบอดี ทนได้ดีและมีประสิทธิภาพ ผลข้างเคียงที่เป็นไปได้มักเกิดขึ้นกับการฉีดยาครั้งแรกเท่านั้น ได้แก่ อาการแพ้ขึ้นอยู่กับแอนติบอดีที่ใช้ไม่ว่าจะเป็นปฏิกิริยาที่ไม่รุนแรงเช่นผื่นที่ผิวหนังคลื่นไส้หายใจถี่เล็กน้อยหรือมีไข้หรืออาการที่รุนแรงกว่าเช่นอาการคล้ายไข้หวัดปวดศีรษะหนาวสั่นหรืออาการแพ้ เพื่อหลีกเลี่ยงความเสี่ยงเหล่านี้ผู้ป่วยจะได้รับยาก่อนการฉีดยาเพื่อป้องกันอาการแพ้

อย่างไรก็ตามการรักษาด้วยแอนติบอดีบางชนิดอาจมีผลข้างเคียงที่รุนแรงกว่าเช่นการรักษามะเร็งเต้านมด้วยแอนติบอดี trastuzumab ซึ่งสามารถทำลายหัวใจได้ โดยทั่วไปเนื่องจากผลของแอนติบอดีต่อระบบภูมิคุ้มกันการบำบัดด้วยแอนติบอดีจึงเพิ่มความเสี่ยงต่อการติดเชื้อในผู้ป่วยหรือแม้แต่ความเสี่ยงในการเกิดมะเร็ง

สิ่งที่เรียกว่าการติดเชื้อฉวยโอกาสสามารถเกิดขึ้นได้ในระหว่างการบำบัดเช่น วัณโรคหรือโรคสมองที่เป็นอันตรายที่เกิดจากไวรัส การติดเชื้อเหล่านี้อาจทำให้เชื้อโรคที่ปกติต่อสู้กับระบบภูมิคุ้มกันที่แข็งแรงเพิ่มจำนวนมากขึ้น หญิงตั้งครรภ์ไม่ควรได้รับการบำบัดด้วยแอนติบอดีเนื่องจากผลของมันต่อเด็กในครรภ์ยังไม่ได้รับการวิจัยอย่างเพียงพอ