ความลึกของการหายใจ

บทความนี้กล่าวถึงไฟล์ ความลึกของการหายใจ. นอกเหนือจากคำจำกัดความของคำศัพท์แล้วยังมีอีกด้านหนึ่งเกี่ยวกับฟังก์ชันและประโยชน์ ในทางกลับกันควรตรวจสอบว่าโรคและข้อร้องเรียนใดสามารถเกิดขึ้นได้ในมนุษย์โดยเกี่ยวข้องกับความลึกของลมหายใจ

ความลึกของลมหายใจคืออะไร?

ความลึกของลมหายใจขึ้นอยู่กับพารามิเตอร์ต่างๆโดยเฉพาะอย่างยิ่งในความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณน้ำขึ้นน้ำลงและอัตราการหายใจ ปริมาณน้ำขึ้นน้ำลงคือปริมาณอากาศที่รับเข้าไปเมื่อคุณหายใจเข้า ภายใต้สภาวะปกติจะอยู่ที่ 0.5 ลิตร ด้วยความต้องการออกซิเจนที่เพิ่มขึ้นเช่น โดยการออกแรงสามารถเพิ่มขึ้นได้อย่างมาก

อัตราการหายใจคือจำนวนครั้งของการหายใจต่อหนึ่งหน่วยเวลาและโดยปกติจะวัดได้ต่อนาที ค่าปกติสำหรับผู้ใหญ่ที่มีสุขภาพดีคือ 12-18 ครั้งต่อนาที

ปริมาตรนาทีการหายใจสามารถกำหนดเป็นผลิตภัณฑ์จากทั้งสองค่า ตัวอย่างเช่นการหายใจ 12 ครั้งต่อนาทีโดยมีปริมาตรน้ำขึ้นน้ำลง 0.5 ลิตรจะส่งผลให้ปริมาตรต่อนาทีเท่ากับ 6 ลิตรซึ่งเพียงพอสำหรับคนที่มีสุขภาพดีในการรองรับความต้องการออกซิเจนในขณะพักผ่อน

เพื่อชดเชยความต้องการที่เพิ่มขึ้นสามารถเพิ่มทั้งระดับเสียงและความถี่ได้ หนึ่งในสองตัวแปรที่มีอิทธิพลเหนือกำหนดความลึกของการหายใจ หากเพิ่มความถี่มากขึ้นปริมาณน้ำขึ้นน้ำลงจะลดลงและมีคนพูดถึงการหายใจตื้น ในทางกลับกันหากความต้องการเพิ่มเติมได้รับการตอบสนองโดยการเพิ่มระดับเสียงเรากำลังจัดการกับการหายใจเข้าลึก ๆ หรือลึกขึ้น

ฟังก์ชันและงาน

ความลึกของลมหายใจเป็นปัจจัยชี้ขาดในการจัดหาออกซิเจนให้กับเลือดอย่างเพียงพอและการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เข้าสู่ปอด กระบวนการนี้เรียกว่าการแลกเปลี่ยนก๊าซ

เมื่อคุณหายใจเข้าอากาศจะผ่านทางปากหรือจมูกเข้าไปในลำคอและจากนั้นจะถูกส่งผ่านไปยังกล่องเสียงหลอดลมและหลอดลม ระบบการหายใจส่วนนี้มีหน้าที่ในการนำความร้อนและความชื้นของลมหายใจเท่านั้น

การถ่ายโอนซึ่งออกซิเจนถูกปล่อยออกสู่เลือดและ CO2 จะถูกดูดซึมเข้าสู่ปอดจะเกิดขึ้นเฉพาะในถุงลมซึ่งอยู่ที่ส่วนท้ายของทางเดินหายใจ ข้อกำหนดพื้นฐานสำหรับกระบวนการนี้เพื่อให้ทำงานได้อย่างถูกต้องคือการระบายอากาศที่เพียงพอในบริเวณนี้ หากความลึกของการหายใจลดลงจะไม่เป็นไปตามเงื่อนไขนี้จะไม่มีหรือมีอากาศอิ่มตัวออกซิเจนไม่เพียงพอและเวลาในการแลกเปลี่ยนสั้นเกินไป ผลที่ตามมาคือสามารถดูดซึม O2 เข้าสู่เลือดได้ไม่เพียงพอและไม่เพียงพอต่อความต้องการ จากนั้นอากาศจะเคลื่อนที่ไปมาในทางเดินหายใจเท่านั้นโดยไม่มีประโยชน์ใด ๆ ต่อร่างกาย

ความผิดปกติดังกล่าวนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงทางเคมีในองค์ประกอบของเลือดซึ่งมีการลงทะเบียนโดยผู้รับและรายงานไปยังศูนย์ทางเดินหายใจ จากนั้นมีความพยายามที่จะชดเชยการขาดดุลโดยการเพิ่มการระบายอากาศเป็นนาที อย่างไรก็ตามสถานการณ์อาจเลวร้ายลงได้หากการชดเชยส่วนใหญ่ดำเนินการโดยการเพิ่มความถี่ การหายใจของแต่ละคนจะสั้นลงและสั้นลงปริมาณน้ำขึ้นน้ำลงจะลดลงและอากาศน้อยลงเรื่อย ๆ ถึงถุงลม

สถานการณ์จะตรงกันข้ามเมื่อความต้องการออกซิเจนเพิ่มเติมส่วนใหญ่ทำได้โดยการหายใจให้ลึกขึ้น ปริมาณน้ำขึ้นน้ำลงเพิ่มขึ้นเลือดที่อิ่มตัว O2 จำนวนมากไปถึงบริเวณที่มีการแลกเปลี่ยนก๊าซและอยู่ที่นั่นนานพอ นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมในเทคนิคการหายใจบางอย่างจึงมีการหยุดชั่วคราวเมื่อสิ้นสุดการหายใจเข้าและการหายใจออก: เพื่อยืดระยะการแลกเปลี่ยน

คุณสามารถหายาของคุณได้ที่นี่

ความเจ็บป่วยและความเจ็บป่วย

โรคที่มีผลต่อการทำงานของการหายใจอาจส่งผลต่อเนื้อเยื่อปอดเองหรือโครงสร้างโดยรอบ โรคทางเดินหายใจแบ่งตามเกณฑ์ต่างๆ ปัจจัยหนึ่งคือระยะเวลาของการเจ็บป่วยแบ่งเป็นโรคปอดเฉียบพลันและเรื้อรัง เกณฑ์อื่นขึ้นอยู่กับตำแหน่งของโรค หากเนื้อเยื่อปอดได้รับผลกระทบเราจะพูดถึงโรคที่ จำกัด และโรคที่อุดกั้นหากทางเดินหายใจบกพร่อง ในกรณีของโรคที่ จำกัด การหายใจจะถูก จำกัด ในขั้นต้นในกรณีของโรคอุดกั้นการหายใจออกจะถูก จำกัด ในขั้นต้น

โรคที่ จำกัด โดยทั่วไปคือปอดบวมและพังผืดในปอด ในโรคปอดบวมเนื้อเยื่อปอดมีการอักเสบอย่างรุนแรงจากเชื้อโรคความยืดหยุ่นจะลดลงและการหายใจเข้าลดลง พังผืดในปอดเกิดขึ้นเป็นระยะเวลานานอันเป็นผลมาจากการสูดดมสารที่เป็นอันตรายและกลายเป็นโรคเรื้อรังซิลิโคซิสของคนงานเหมืองและแร่ใยหินของคนงานที่ล้อมรอบตัวเองเป็นจำนวนมากด้วยวัสดุฉนวนใยหินเป็นที่รู้จักกันตั้งแต่สมัยก่อน ผลที่ตามมาจะเหมือนกับโรคปอดบวม แต่จะแตกต่างกันไปในระยะเรื้อรังโดยมีอาการกำเริบขึ้นเรื่อย ๆ

โรคอุดกั้นแบบคลาสสิกคือโรคหลอดลมอักเสบเรื้อรัง (COPD) การอักเสบของทางเดินหายใจที่กำเริบจะนำไปสู่การตีบตันเนื่องจากการบวมของผนังเยื่อเมือกในหลอดลมและการผลิตเมือกที่เพิ่มขึ้น ผู้ที่ได้รับผลกระทบส่วนใหญ่มีปัญหาเกี่ยวกับการหายใจออกซึ่งหมายความว่ามีอากาศค้างอยู่ในปอดมากกว่าอากาศอิ่มตัวตามปกติ

โรคอุดกั้นทั่วไปอีกอย่างหนึ่งคือโรคหอบหืดหลอดลมซึ่งเป็นภาวะเฉียบพลันที่เกิดขึ้นจากการโจมตี การตอบสนองต่อสิ่งเร้าบางอย่างมากเกินไปทำให้เกิดอาการกระตุก (ตะคริว) ของกล้ามเนื้อหลอดลมซึ่ง จำกัด ส่วนตัดขวางของหลอดลมอย่างมีนัยสำคัญ

โดยไม่คำนึงถึงสาเหตุโรคทั้งหมดส่งผลให้หายใจถี่ (หายใจลำบาก) มากขึ้นหรือน้อยลง อย่างไรก็ตามความรุนแรงของการหายใจถี่อาจแตกต่างกันไปมากขึ้นอยู่กับความรุนแรงของโรค ตัวอย่างเช่นอาการหอบหืดรุนแรงอาจเป็นอันตรายถึงชีวิต

สาเหตุของความลึกของการหายใจที่ลดลงอาจเป็นผลรบกวนกลไกการหายใจ ในระหว่างการหายใจเข้าปอดจะติดตามการเดินทางของหน้าอกเนื่องจากโครงสร้างพิเศษ ข้อ จำกัด ของการเคลื่อนไหวทำให้ความลึกของการหายใจลดลงและหากการชดเชยไม่ทำงานอย่างเพียงพออีกต่อไปก็จะทำให้หายใจถี่ด้วย โรคทั่วไป ได้แก่ โรคกระดูกสันหลังอักเสบ ankylosing โรคกระดูกพรุนและโรคอื่น ๆ ที่นำไปสู่การแข็งของกระดูกสันหลังทรวงอก