กล้ามเนื้อใบหน้า

กล้ามเนื้อใบหน้า เป็นโครงสร้างที่ซับซ้อนซึ่งรับภารกิจสำคัญและเป็นการแสดงออกถึงความเป็นอยู่ที่ดีทั้งทางร่างกายและจิตใจ

กล้ามเนื้อใบหน้าคืออะไร?

ไปที่ กล้ามเนื้อใบหน้า นับกล้ามเนื้อทั้งหมด 26 มัดที่อยู่ในบริเวณใบหน้าของมนุษย์ ในศัพท์ทางการแพทย์กล้ามเนื้อใบหน้าเรียกว่ากล้ามเนื้อใบหน้า เนื่องจากในทางตรงกันข้ามกับกล้ามเนื้อโครงร่างพวกเขาไม่จำเป็นต้องระดมข้อต่อใด ๆ พวกมันเชื่อมต่อโดยตรงกับผิวหนังที่อยู่เหนือพวกเขาและแผ่เข้าไปในมัน พวกเขาควบคุมการแสดงอารมณ์ทางกายภาพดังนั้นจึงมีหน้าที่หลักในการแสดงออกทางสีหน้าของมนุษย์

กายวิภาคศาสตร์และโครงสร้าง

กล้ามเนื้อใบหน้าส่วนใหญ่ไม่เหมือนกับกล้ามเนื้อโครงร่างส่วนใหญ่ไม่มีพังผืด แต่อย่างใด การส่งผ่านและประมวลผลสิ่งเร้าในกล้ามเนื้อใบหน้าเกิดขึ้นผ่านเส้นประสาทสมองเส้นที่ 7 เส้นประสาทใบหน้า. เนื่องจากใบหน้าของมนุษย์มักจะสมมาตรตามแนวแกนกล้ามเนื้อใบหน้าเกือบแต่ละส่วนจึงมีอยู่สองครั้ง

กล้ามเนื้อใบหน้าแบ่งออกเป็น 5 ส่วน ได้แก่ กล้ามเนื้อจมูกกล้ามเนื้อหูกล้ามเนื้อปากกล้ามเนื้อเปลือกตาและกล้ามเนื้อหลังคากะโหลก กล้ามเนื้อจมูกประกอบด้วยกล้ามเนื้อสามส่วน:

• ของ กล้ามเนื้อจมูก อยู่เหนือรูจมูกและมีหน้าที่ดึงมันลงหรือถอยหลัง

• ของ กล้ามเนื้อ Procerus ไหลจากดั้งจมูกขึ้นไปที่หน้าผาก ใช้เพื่อยกคิ้วด้านข้างให้หันเข้าหาจมูก

• เรียกว่ากล้ามเนื้อจมูกที่สาม Levator labii superioris กล้ามเนื้อ alaeque nasi และขยับรูจมูกและริมฝีปากบนขึ้น เมื่อเกร็งทั้งสองข้างเขาก็ยกปลายจมูกด้วย

หูเคลื่อนไหวด้วยกล้ามเนื้อสามมัดคือ Auricularis กล้ามเนื้อหน้า, ด้านหลัง และ เหนือกว่า. ในทางทฤษฎีพวกเขาทำหน้าที่ในการเคลื่อนใบหูไปทุกด้าน อย่างไรก็ตามไม่ใช่ทุกคนที่สามารถเกร็งและกระดิกหูได้ กล้ามเนื้อใบหน้าจำนวนมากที่สุดอยู่ในปาก กล้ามเนื้อทั้งสี่มีหน้าที่ในการขยับริมฝีปาก กล้ามเนื้อ orbicularis oris วิ่งไปตามปากปิดรอยแตกในปากและประกบริมฝีปากด้วยการหดตัวสูงสุด ของ Levator labii superioris กล้ามเนื้อ ทำหน้าที่ยกริมฝีปากบน Depressor labii ด้อยกว่ากล้ามเนื้อ เพื่อดึงริมฝีปากล่างลง กล้ามเนื้อโหนกแก้มที่สำคัญ และเล็กน้อยยกมุมปาก กล้ามเนื้ออีกสี่มัดควบคุมการเคลื่อนไหวของมุมปาก ของ กล้ามเนื้อกดทับ anguli oris ดึงพวกเขาลงมาว่าใคร กล้ามเนื้อ Levator anguli oris ขึ้น ของ กล้ามเนื้อ Risoriusหรือที่เรียกกันติดปากว่ากล้ามเนื้อหัวเราะทำให้มุมปากขยับไปด้านข้างได้ กล้ามเนื้อที่สำคัญที่สุดอย่างหนึ่งของปากคือ กล้ามเนื้อ Buccinator. ทำให้เป่าน้ำลายดูดและผิวปากได้ กล้ามเนื้อหลังคาของกะโหลกศีรษะมักเรียกว่ากล้ามเนื้อ กล้ามเนื้อ Epicraniusเรียกว่า. คุณเลิกคิ้วขมวดคิ้วและขมวดคิ้ว กล้ามเนื้อเปลือกตาแหว่งที่ลมเกือบตลอดทั้งตาคือ กล้ามเนื้อ Orbicularis oculiท้ายที่สุดมีหน้าที่ในการเปิดและปิดตาและดึงคิ้วลง

ฟังก์ชันและงาน

เนื่องจากการหดตัวของพวกเขากล้ามเนื้อใบหน้ามีหน้าที่ในการเคลื่อนไหวของผิวหน้าและยังรวมถึงการแสดงออกทางสีหน้าของมนุษย์ด้วยเหตุนี้มีเพียงแปดคนเท่านั้นที่รับผิดชอบการแสดงออกทางสีหน้า กล้ามเนื้อส่วนอื่น ๆ ของใบหน้ายังสามารถหดตัวและเคลื่อนไหวได้ แต่จะมองไม่เห็นจากภายนอก

เป็นผลให้กล้ามเนื้อใบหน้ามีบทบาทสำคัญอย่างมากในการสื่อสารที่ไม่ใช่คำพูดของมนุษย์ซึ่งเกิดขึ้นได้ตั้งแต่แรกโดยการแสดงออกทางสีหน้าต่างๆการแสดงออกของอารมณ์มากมายยังเกิดขึ้นจากการหดตัวของกล้ามเนื้อใบหน้า ความรู้สึกเช่นความสุขความเศร้าความเศร้าหรือความเกลียดชังถูกส่งไปยังโลกภายนอกผ่านการแสดงออกทางสีหน้าต่างๆ

นอกจากนี้กล้ามเนื้อใบหน้ายังทำหน้าที่ทางกายภาพที่สำคัญเช่นการเปิดและปิดตาหรือปากโดยที่ร่างกายไม่สามารถทำงานได้เช่นการมองเห็นหรือการกินอาหาร

ความเจ็บป่วยและความเจ็บป่วย

อาการไม่สบายของกล้ามเนื้อใบหน้าเป็นอาการทั่วไปของความผิดปกติของระบบประสาทส่วนกลางอย่างรุนแรง ตัวอย่างเช่นในโรค amyotrophic lateral sclerosis (โรค ALS) จะมีการสูญเสียกล้ามเนื้อใบหน้าที่อ่อนแรงและเพิ่มขึ้นซึ่งเมื่อเวลาผ่านไปจะนำไปสู่การสูญเสียการแสดงออกทางสีหน้าทีละน้อย

Myotonic dystrophy (DM) ยังพัฒนาความอ่อนแอของกล้ามเนื้อใบหน้าซึ่งสามารถแสดงออกได้ในเปลือกตาหลบตาไม่สามารถหัวเราะได้อย่างกว้างขวางและเนื่องจากความอ่อนแอของกล้ามเนื้อปากความผิดปกติของการพูดที่ก้าวหน้า

นอกจากนี้โรคหลอดเลือดสมองยังเสี่ยงต่อการเป็นอัมพาตที่ใบหน้าในกรณีส่วนใหญ่อัมพาตข้างเดียวหากพื้นที่ในสมองที่รับผิดชอบนี้ได้รับผลกระทบจากโรคหลอดเลือดสมอง อัมพาตบนใบหน้าอาจเกิดขึ้นอย่างกะทันหันและไม่มีเหตุผลชัดเจน

ในกรณีนี้ผู้ที่ได้รับผลกระทบจะสูญเสียการควบคุมกล้ามเนื้อใบหน้าทันทีและไม่สามารถหัวเราะแหงนจมูกหรือควบคุมการแสดงออกทางสีหน้าได้อีกต่อไป จากนั้นกล้ามเนื้อจะห้อยย้อยปกติเพียงครึ่งเดียวของใบหน้า ข้อดีของอัมพาตใบหน้าในรูปแบบนี้ก็คือในกรณีส่วนใหญ่จะสามารถรักษาให้หายได้และกำจัดอาการได้อย่างสมบูรณ์