Osteosynthesis

เช่น Osteosynthesis เป็นวิธีการผ่าตัดเพื่อรักษากระดูกหัก กระดูกที่หักแต่ละชิ้นจะถูกนำมารวมกันอีกครั้งด้วยเครื่องมือต่าง ๆ เช่นตะปูสกรูแผ่นและสายไฟ

osteosynthesis คืออะไร?

Osteosynthesis เป็นคำทั่วไปสำหรับการแทรกแซงการผ่าตัดต่างๆเพื่อนำกระดูกที่หักกลับมารวมกัน กระดูกหักจะคงที่อีกครั้งโดยใช้อุปกรณ์ช่วยเชื่อมต่อต่างๆ

osteosynthesis คำทางการแพทย์แปลเป็นภาษาเยอรมันโดยมีการเชื่อมต่อกับกระดูก เป็นคำทั่วไปสำหรับการแทรกแซงการผ่าตัดต่างๆเพื่อนำกระดูกที่หักกลับมารวมกัน

ด้วยการใช้อุปกรณ์ช่วยเชื่อมต่างๆกระดูกที่หักจะถูกทำให้เสถียรอีกครั้งเพื่อให้สามารถเติบโตร่วมกันได้อีกครั้งตามที่ตั้งใจไว้โดยกายวิภาคของมนุษย์ จุดมุ่งหมายของการสังเคราะห์กระดูกคือการนำกระดูกกลับมารวมกันในรูปแบบเดิม บริเวณที่แตกหักจะคงที่และการทำงานของกระดูกที่ได้รับผลกระทบจะได้รับการฟื้นฟูจนกว่าจะหายดี

ฟังก์ชั่นผลและเป้าหมาย

มีขั้นตอนที่แตกต่างกัน:

• การสังเคราะห์ด้วยกระดูกของเล็บในช่องปาก
• การตรึงจาน
• การยึดสกรู
• การตรึงลวด Kirschner (โดยเฉพาะในเด็ก)
• osteosynthesis วงตึงเครียด
• ตัวแก้ไขภายนอก
• สกรูสะโพกแบบไดนามิกสำหรับการแตกหักใกล้โคนขา ไม่ใช่ว่ากระดูกหักทุกซี่จะต้องได้รับการรักษาด้วยการสังเคราะห์กระดูก

แพทย์ทำการสังเคราะห์กระดูกสำหรับภาพทางคลินิกต่อไปนี้:

• รอยแตกของข้อต่อ
• กระดูกหักเปิดโดยได้รับบาดเจ็บที่เนื้อเยื่ออ่อนและผิวหนัง
• กระดูกหักที่มีผลต่อเส้นประสาทและหลอดเลือด
• กระดูกหักที่ขา
• กระดูกหักหลายซี่ (กระดูกหักหลายซี่)
• ในผู้ป่วยที่มีการบาดเจ็บหลายครั้งเนื่องจากการบาดเจ็บหลายครั้งที่คุกคามชีวิต
• ในโรคกระดูกพรุนและวัยชรา
• ในผู้ป่วยที่ต้องได้รับการเคลื่อนย้ายอีกครั้งอย่างรวดเร็ว (เช่นนักกีฬา)

กระดูกมนุษย์ประกอบด้วยกระดูกเชิงกราน (เปลือกแข็ง) และกระดูกแคนเซลลูส (แกนในที่อ่อนนุ่ม) คลองไขกระดูกอยู่ในกระดูกขนาดใหญ่ที่ไขกระดูกอยู่ กระดูกถูกห่อด้วย periosteum เมื่ออายุมากขึ้นไขกระดูกจะถูกแทนที่ด้วยเนื้อเยื่อไขมัน ก่อนที่แพทย์จะทำการผ่าตัดกระดูกหักพวกเขาจะต้องคืนกระดูกที่ได้รับผลกระทบให้กลับสู่ตำแหน่งที่ถูกต้องและเป็นต้นฉบับ ในกรณีที่กระดูกหักรุนแรงน้อยการลดนี้สามารถทำได้โดยไม่ต้องผ่าตัด

แพทย์จะนำกระดูกกลับเข้าที่โดยจัดตำแหน่งอย่างชำนาญจากนั้นให้ใช้ผ้าพันแผลที่แข็งแรงเพื่อไม่ให้กระดูกหลุดอีก ในกรณีนี้กระดูกหักสามารถรักษาได้โดยไม่ต้องผ่าตัด ด้วยการสังเคราะห์กระดูกที่เล็บภายในศัลยแพทย์จะเปิดโพรงไขกระดูกของกระดูกที่ได้รับผลกระทบโดยใช้สว่านหรือลวด ลวดนำผ่านช่องนี้และดันเข้าไปในโพรงไขกระดูกโดยใช้รีมเมอร์ ด้วยกระบวนการนี้คลองไขกระดูกจะขยายออกและมีเล็บยาวที่ทำหน้าที่เป็นเฝือกด้านในในกระดูกที่หัก การควบคุมด้วยรังสีเอกซ์ช่วยให้แน่ใจว่าตำแหน่งของเล็บถูกต้อง หากจำเป็นให้ล็อกตะปูด้วยสลักตามขวาง (ตะปูล็อก) เพื่อป้องกันไม่ให้ขยับเข้าไปในช่องไขกระดูก

ด้วยการยึดเพลทการแตกหักของกระดูกจะถูกเปิดออกและมีแผ่นที่จับคู่กับกระดูกและยึดด้วยสกรูในลักษณะที่เชื่อมต่อชิ้นส่วนเข้าด้วยกัน การสังเคราะห์ด้วยสกรูทำงานร่วมกับสกรูแบบแลคและสกรูแบบถอดได้ หลังจากเปิดกระดูกแล้วสกรูล่าช้าจะเลื่อนผ่านรูในเยื่อหุ้มสมอง ที่ปลายอีกด้านหนึ่งจะมีการเจาะรูที่เล็กกว่ามากและสอดด้ายซึ่งเชื่อมต่อกับสกรูยึด นี่คือวิธีที่กระดูกหักยึดเข้าด้วยกัน สกรูแคนเซลมีรูปร่างเหมือนเพลายาว ที่นี่เช่นกันสกรูยึดด้วยด้ายผ่านรูเจาะด้านหลังชิ้นส่วน การตรึงลวด Kirschner เหมาะสำหรับการแก้ไขกระดูกหักในกระดูกขนาดเล็กเช่นนิ้วมือหรือนิ้วเท้า

ลวด Kirschner ถูกสอดผ่าน bony cortex ที่อยู่ลึกเข้าไปในกระดูก cancellous ของกระดูกโดยให้ปลายด้านบนอยู่ด้านนอกเพื่อดึงออกอีกครั้งหลังจากที่กระดูกหักหายแล้ว วิธีนี้ไม่คงที่เพียงพอดังนั้นจึงจำเป็นต้องใช้พลาสเตอร์หล่อหรือเฝือกเพื่อรับน้ำหนัก ด้วยการสังเคราะห์ด้วยสายรัดความตึงชิ้นส่วนกระดูกแต่ละชิ้นจะเชื่อมต่อกันด้วยลวดเหล็กแหลม พวกมันวิ่งในแนวตั้งฉากและขนานกันผ่านช่องว่างการแตกหัก ปลายด้านนอกไขว้กันและมีห่วงลวดอ่อน (ช่องว่าง) สำนักงานหนังสือตรงข้ามมีช่องสำหรับคล้องสายไฟ ศัลยแพทย์จะยืดสิ่งเหล่านี้ให้แน่นเพื่อที่จะจับชิ้นส่วนหนังสือเข้าด้วยกันอย่างแน่นหนาและเพื่อแปลงแรงดึงที่ดึงกระดูกหักแต่ละชิ้นออกจากกันเป็นแรงอัด เศษกระดูกดันเข้าหากัน

External fixator แก้ไขกระดูกหักโดยใช้อุปกรณ์ภายนอก การแตกหักถูกทำให้เสถียรโดยหมุดทั้งสองข้างของกระดูก สิ่งเหล่านี้ยึดติดกับด้านซ้ายและด้านขวาโดยทำการตัดเล็ก ๆ ผ่านผิวหนังและเชื่อมต่อด้วยขาโลหะที่ให้ความมั่นคงที่จำเป็น สกรูสะโพกแบบไดนามิกใช้สำหรับกระดูกต้นขาหัก ใส่สกรูเข้าไปในส่วนของข้อต่อสะโพกที่ใกล้กับข้อสะโพกมากที่สุดโดยใช้ลวดนำ ขันสกรูเข้าที่หัวกระดูกต้นขาด้วยด้ายสั้นและหนา

แผ่นโลหะถูกขันเข้าที่ส่วนบนด้านนอกของกระดูกต้นขา ปลายเกลียวที่ไม่มีเกลียวของเพลาสกรูจะเลื่อนผ่านท่อเพื่อให้น้ำหนักตัวของผู้ป่วยเบี่ยงเบนแรงกดรับน้ำหนักและดันกระดูกหักเข้าด้วยกัน

ความเสี่ยงผลข้างเคียงและอันตราย

หลังจากทำการสังเคราะห์กระดูกแล้วศัลยแพทย์จะทำการเย็บกล้ามเนื้อในขั้นตอนแรกตามด้วยชั้นของเนื้อเยื่อเกี่ยวพันและผิวหนัง ขั้นตอนการสังเคราะห์ Osteosynthesis เป็นการแทรกแซงตามปกติ แต่บางครั้งก็ไม่สามารถขจัดภาวะแทรกซ้อนได้

ในบางกรณีอาจเกิดการยึดติดของเส้นเอ็นการแข็งตัวของข้อต่อความโค้งของกระดูกอ่อนกล้ามเนื้อเส้นเอ็นและเส้นประสาทซินโดรมของช่องขาดหรือไม่เพียงพอการรักษากระดูกหัก (pseudarthrosis) เนื้อร้ายของกระดูก (การตายของกระดูกแต่ละชิ้น) และการติดเชื้อของกระดูกและกระดูกเชิงกรานอาจเกิดขึ้นได้ ความเสี่ยงในการปฏิบัติงานโดยทั่วไป ได้แก่ เลือดออกลิ่มเลือดการบาดเจ็บของเส้นประสาทการติดเชื้อในท้องถิ่นเหตุการณ์ที่เกิดจากการดมยาสลบปฏิกิริยาการแพ้สารแต่ละชนิดและการเกิดแผลเป็น ทันทีที่สถานการณ์หลังผ่าตัดอนุญาตผู้ป่วยสังเคราะห์กระดูกควรเคลื่อนไหวอีกครั้งโดยเร็วที่สุดการพักผ่อนมากเกินไปเป็นวิธีการที่ไม่ถูกต้องและอาจนำไปสู่ภาวะแทรกซ้อนเช่นการแข็งตัวของข้อต่อ

การทำกายภาพบำบัดเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการกลับสู่สถานการณ์ตึงเครียดตามปกติหลังจากนอนโรงพยาบาล วัสดุสังเคราะห์กระดูกเช่นสกรูสายไฟและเพลทจะถูกถอดออกจากแขนและไหล่ในช่วง 6 ถึง 24 เดือนสำหรับกระดูกหักและหลังจาก 12 ถึง 24 เดือนจะเกิดรอยหักที่บริเวณขา