ฮอร์โมนของเนื้อเยื่อ

ฮอร์โมนของเนื้อเยื่อ ในทางตรงกันข้ามกับฮอร์โมนอื่น ๆ พวกเขาไม่ได้สร้างขึ้นในต่อมพิเศษ แต่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงกับสถานที่ปฏิบัติงาน พวกเขาทำงานได้หลากหลายในร่างกาย ฮอร์โมนของเนื้อเยื่อบางชนิดออกฤทธิ์เฉพาะกับเซลล์ที่สร้างขึ้นเท่านั้น (ฮอร์โมนของเซลล์)

ฮอร์โมนเนื้อเยื่อคืออะไร?

ฮอร์โมนเนื้อเยื่อเรียกอีกอย่างว่า ฮอร์โมนในท้องถิ่น ที่กำหนด พวกเขาปฏิบัติงานในบริเวณใกล้เคียงกับสถานที่ก่อตัวโดยทำหน้าที่โดยตรงกับเซลล์ข้างเคียง (เนื้อเยื่อพาราคริน)

พวกมันเอาชนะช่องว่างระหว่างนั้นซึ่งเต็มไปด้วยเส้นเลือดใยประสาทและเนื้อเยื่อเกี่ยวพันและใช้มันเพื่อเข้าถึงตัวรับของเซลล์เป้าหมาย การไหลเวียนของเลือดไม่จำเป็นต้องใช้เป็นเส้นทางการขนส่ง นอกจากนี้ยังมีฮอร์โมนในท้องถิ่นที่มีผลต่อเนื้อเยื่อต่อมไร้ท่อเท่านั้น ตัวอย่างของฮอร์โมนในเนื้อเยื่อ ได้แก่ พรอสตาแกลนดิน (PG) เซโรโทนินฮีสตามีนเบรดีคินินและฮอร์โมนที่ควบคุมระบบทางเดินอาหาร (สาร P) ถ้าฮอร์โมนของเนื้อเยื่อทำหน้าที่โดยตรงกับเซลล์ที่สร้างมันจะเรียกว่าฮอร์โมนของเซลล์

ฟังก์ชันเอฟเฟกต์และงาน

ฮอร์โมนของเนื้อเยื่อใช้หลักการแพร่กระจายเพื่อกระจายเข้าไปในเนื้อเยื่อพาราครีนหรือต่อมไร้ท่อโดยรอบ ฮอร์โมนที่ออกฤทธิ์เฉพาะที่มีผลต่อกระบวนการเผาผลาญและควบคุมการเจริญเติบโตของร่างกายและวุฒิภาวะทางเพศ

พวกมันถูกควบคุมอย่างถาวรโดยระบบประสาทส่วนกลางและฮอร์โมนระดับสูงกว่า ตัวอย่างเช่นพวกมันถูกปล่อยออกมาโดยสิ่งกระตุ้นในระบบประสาทส่วนกลาง นอกจากนี้ยังปล่อยออกมาเพื่อรักษาสมดุลของฮอร์โมน (ห่วงควบคุม) Prostaglandins (PG) อยู่ในกลุ่ม eicosanoids ในฐานะผู้ไกล่เกลี่ยความเจ็บปวดพวกเขาถ่ายทอดความรู้สึกเจ็บปวดในกระเพาะอาหารมีส่วนร่วมในการสร้างเยื่อเมือกที่ปกป้องกระเพาะอาหาร ในกรณีของการอักเสบของหลอดเลือดจะป้องกันการเกาะกลุ่มของเกล็ดเลือดและทำให้เกิดลิ่มเลือดอุดตันและเส้นเลือดอุดตัน ขยายหลอดเลือดและหดตัวของกล้ามเนื้อ ในโรคต้อหินจะช่วยลดความดันภายในตา

กลุ่ม prostaglandin E1 และ E3 ป้องกันผลกระทบที่ไม่พึงปรารถนาของ prostaglandin E2 เช่นการพัฒนาของไข้ ฮอร์โมนเซโรโทนินในเนื้อเยื่อทำหน้าที่ในตัวรับ 5 HT ส่วนใหญ่ออกฤทธิ์จากเยื่อบุลำไส้และมีผลต่อประสิทธิภาพของหน่วยความจำและความเป็นอยู่ที่ดี ในฐานะ "ฮอร์โมนแห่งความสุข" ช่วยให้อารมณ์ดีและรับมือกับความเครียดได้ดีขึ้น ช่วยลดความรู้สึกหิวและควบคุมอุณหภูมิของร่างกาย ฮีสตามีนซึ่งทำหน้าที่เป็นสารสื่อประสาทจะถูกปล่อยออกมาในระหว่างปฏิกิริยาการอักเสบ โดยการกระตุ้นตัวรับ H2 จะช่วยกระตุ้นการผลิตน้ำย่อย

ในกรณีของการอักเสบการปล่อยฮีสตามีนจะนำไปสู่การบวมของเนื้อเยื่อที่บริเวณเป้าหมายและทำให้หลอดเลือดขยายตัว - มาตรการที่มีไว้เพื่อสนับสนุนการตอบสนองของระบบภูมิคุ้มกันในพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบ นอกจากนี้การปล่อยฮีสตามีนในปริมาณสูงอาจทำให้เกิดอาการแพ้เช่นน้ำมูกไหลน้ำตาไหลและผื่น ฮีสตามีนจะปล่อยสารสื่อประสาทอื่น ๆ ผ่านระบบประสาทส่วนกลาง

การศึกษาการเกิดคุณสมบัติและค่าที่เหมาะสม

ฮอร์โมนของเนื้อเยื่อถูกสร้างขึ้นในเซลล์เดี่ยวเฉพาะทางและในทางตรงกันข้ามกับฮอร์โมนต่อมสามารถกระจายไปตามบริเวณเนื้อเยื่อขนาดใหญ่ Prostaglandins ถูกค้นพบครั้งแรกในการหลั่งของต่อมลูกหมากของผู้ชาย (ดังนั้นชื่อนี้) มีความโดดเด่นเป็นพิเศษในอสุจิของผู้ชาย แต่ยังพบได้ในหลายอวัยวะ

Prostaglandins ทำจากกรดไขมัน gamma-linolenic acid, eicosapentaenoic acid และ arachidonic acid ซึ่งเป็นกรดไขมันไม่อิ่มตัวประกอบด้วยคาร์บอน 20 อะตอมและวงแหวน 5 คาร์บอนปิด มีกลุ่มพรอสตาแกลนดิน D2, E1, E2, E3 เป็นต้นฮิสตามีนเกิดจากฮิสทิดีน ร่างกายยังสร้างจากอาหารบางชนิดเช่นชีสยีสต์และช็อกโกแลต มันเกิดขึ้นเกือบทุกที่ (ผิวหนังปอด hypothalamus ระบบทางเดินอาหาร) และในปริมาณที่เพิ่มขึ้นโดยเฉพาะในเซลล์มาสต์เซลล์เยื่อเมือกในกระเพาะอาหารและแกรนูโลไซต์เบโซฟิลิก

ประมาณ 95% ของเซโรโทนินถูกสร้างขึ้นในระบบทางเดินอาหารและยังทำหน้าที่เป็นสารสื่อประสาท L-tryptophan จำเป็นสำหรับการผลิตในสมองเนื่องจากร่างกายไม่สามารถผลิตเซโรโทนินได้เอง ทริปโตเฟนพบได้ในอาหารบางชนิดที่มีความเข้มข้นสูง (ถั่วถั่วเหลืองเห็ดเมล็ดทานตะวัน) แต่ก่อนอื่นต้องผ่านอุปสรรคเลือดและสมอง กีฬาช่วยให้ L-tryptophan ผ่านเข้าสู่สมองได้ง่ายขึ้นจึงเพิ่มการผลิตและการกระจายเซโรโทนิน

โรคและความผิดปกติ

พรอสตาแกลนดินที่มนุษย์สร้างขึ้นจะขยายหลอดเลือดส่วนปลายในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดอุดตันส่วนปลาย (PAOD) ในระยะ III และ IV พวกเขาเลียนแบบผลของพรอสตาแกลนดิน E1 ตามธรรมชาติ

นอกจากนี้ยังใช้ในการรักษาและป้องกันแผลและการติดเชื้อในระบบทางเดินอาหาร ในฐานะที่เป็นอะนาล็อก E2 พวกเขาถูกใช้เพื่อกระตุ้นแรงงานเทียมและป้องกันการตกเลือดในมดลูก หากมีการขาดพรอสตาแกลนดินกลุ่ม E1 และ E3 จะผลิตได้ไม่เพียงพอ โดยปกติจะยับยั้งผลที่ไม่พึงปรารถนาของกลุ่ม E2 เป็นผลให้เกิดอาการแพ้ การขาดเซโรโทนินนำไปสู่อารมณ์ซึมเศร้าอารมณ์ไม่ดีหงุดหงิดวิตกกังวลและไมเกรนเพิ่มขึ้น เกิดจากการขาดวิตามินบี 6 และแมกนีเซียมและได้รับการรักษาด้วยยาแก้ซึมเศร้าที่ออกฤทธิ์โดยตรงกับสมอง

นอกจากนี้การบริโภคกาแฟเนื้อสัตว์และผลิตภัณฑ์จากนมมีผลเสียต่อการสร้างเซโรโทนิน ในทางกลับกันการบริโภคอาหารที่มีแอล - ทริปโตเฟนเช่นกล้วยถั่วบานไม่รู้โรยเห็ดและช็อกโกแลตจะช่วยเพิ่มการผลิตเซโรโทนิน เมื่อแพ้ฮีสตามีนความสามารถของร่างกายในการสลายฮอร์โมนฮิสตามีนของเนื้อเยื่อจะลดลง เอนไซม์ DAO ที่จำเป็นสำหรับสิ่งนี้ทำงานได้ไม่เพียงพอเท่านั้น สิ่งนี้นำไปสู่การมีฮิสตามีนมากเกินไปรวมถึงอาการอักเสบและอาการแพ้ ผู้ป่วยมีปฏิกิริยาต่อการบริโภคช็อกโกแลตผลไม้แห้งที่มีกำมะถันชีสและไวน์แดงโดยมีผื่นปวดศีรษะท้องเสียคลื่นไส้น้ำมูกไหลและตาบวม

บางครั้งอาจมีผลในระยะยาว (ไมเกรน, กลาก) การแพ้ฮีสตามีนมักเกิดจากยาปฏิชีวนะที่มีผลเสียต่อแบคทีเรียในลำไส้ นอกจากนี้ยังเกิดจากการขาดสารสำคัญ