ความรู้สึกของทิศทาง

ของ ความรู้สึกของทิศทาง ไม่ใช่หนึ่งในประสาทสัมผัสทั้งหกของมนุษย์ แต่มันประกอบด้วยการรับรู้ทางประสาทสัมผัสหลายประการเหล่านี้

ตรงกันข้ามกับความรู้สึกอื่น ๆ ความรู้สึกของทิศทางสามารถฝึกฝนและเรียนรู้ได้ อย่างไรก็ตามตั้งแต่ยุคใหม่ความสามารถทั่วไปในการปรับทิศทางผู้คนลดลง

ความรู้สึกของทิศทางคืออะไร?

ความรู้สึกของทิศทางเรียกอีกอย่างว่าความรู้สึกของพื้นที่หรือการวางแนวเชิงพื้นที่ เป็นเพียงส่วนหนึ่งของการรับรู้ทางประสาทสัมผัสทั้งหกของมนุษย์โดยทางอ้อม

ความรู้สึกของทิศทางเรียกอีกอย่างว่าความรู้สึกของพื้นที่หรือการวางแนวเชิงพื้นที่ เป็นเพียงส่วนหนึ่งของการรับรู้ทางประสาทสัมผัสทั้งหกของมนุษย์โดยทางอ้อม โครงสร้างไม่ได้เกี่ยวกับความรู้สึกที่เป็นอิสระ แต่เกี่ยวกับการมีปฏิสัมพันธ์ของประสาทสัมผัสหลาย ๆ อย่าง ความรู้สึกของการมองเห็นเช่นเดียวกับความรู้สึกของการได้ยินความรู้สึกของกลิ่นความรู้สึกของการสัมผัสความสมดุลและความรู้สึกของกล้ามเนื้อ (ความไวเชิงลึก) มีส่วนเกี่ยวข้องกับความรู้สึกของการวางแนว

นอกจากมนุษย์แล้วสัตว์ยังมีความรู้สึกของพื้นที่ที่ทำให้พวกมันสามารถปรับทิศทางตัวเองและเคลื่อนไหวในลักษณะที่ประสานกันได้ สัตว์หลายชนิดมีความรู้สึกสั่นสะเทือนสนามแม่เหล็กและรูปแบบโพลาไรซ์แตกต่างจากมนุษย์ การรับรู้เพิ่มเติมเหล่านี้เข้าสู่ทิศทางของเธอ

ไม่เหมือนกับความรู้สึกอื่น ๆ การวางแนวเชิงพื้นที่สามารถเรียนรู้และฝึกฝนได้ในระดับสูง โครงสร้างพื้นฐานมีมา แต่กำเนิดผ่านโครงสร้างทางกายวิภาคของดวงตากล้ามเนื้อและหู แต่เนื่องจากความจำและความสนใจก็มีบทบาทในการวางแนวเชิงพื้นที่ความรู้สึกของทิศทางจึงสามารถปรับปรุงได้ผ่านแบบฝึกหัดบางอย่าง

ฟังก์ชันและงาน

หากปราศจากความรู้สึกของทิศทางผู้คนจะไม่สามารถปรับทิศทางตัวเองในอวกาศได้อีกต่อไป การเคลื่อนไหวที่ประสานกันผ่านอวกาศยังขึ้นอยู่กับโครงสร้างทางประสาทสัมผัสนี้ด้วย การวางแนวเชิงพื้นที่ส่วนใหญ่จะเรียนรู้ผ่านการเคลื่อนไหวที่เป็นเป้าหมายในอวกาศเท่านั้น

ผู้คนเรียนรู้ที่จะปรับทิศทางตัวเองในพื้นที่เล็ก ๆ ในช่วงปีแรกของชีวิต ต่อมาการเรียนรู้เกี่ยวกับการวางแนวทางภูมิศาสตร์จะดำเนินต่อไปซึ่งจะก่อให้เกิดเป็นเนื้อหาความทรงจำต่อความรู้สึกทั่วไปของทิศทาง สำหรับการวางแนวระยะใกล้ตำแหน่งเชิงพื้นที่มีบทบาทเช่นตำแหน่งและท่าทางของร่างกายของคุณเองในอวกาศ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งความรู้สึกทางสายตาและความรู้สึกสมดุลทำให้สามารถประเมินตำแหน่งเชิงพื้นที่ของตนเองได้ ความรู้สึกสมดุลทำหน้าที่โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการสร้างและรักษาท่าทางของตนเองและคำนึงถึงแรงโน้มถ่วงของสิ่งแวดล้อมเช่นแรงโน้มถ่วง การผสมผสานระหว่างการรับรู้ทางประสาทสัมผัสกับการรับรู้ภาพสามารถใช้เพื่อประเมินมุมและความเอียงตลอดจนเส้นดิ่งของตำแหน่งเชิงพื้นที่ของตนเอง

ความรู้สึกของการสัมผัสยังมีบทบาทในการกำหนดตำแหน่งเชิงพื้นที่ของตัวเองเมื่อคำนวณจุดศูนย์ถ่วงของตัวเอง การคำนวณนี้เกิดขึ้นบนพื้นฐานของตัวรับแรงกดที่ฝ่าเท้าและรวมอยู่ในตำแหน่งเชิงพื้นที่

การเชื่อมต่ออย่างใกล้ชิดของโครงสร้างทางประสาทสัมผัสดังกล่าวข้างต้นด้วยความไวลึกช่วยปกป้องผู้คนจากการล้มและสะดุดในที่สุด ความไวในระดับลึกเป็นหนึ่งในความรู้สึกที่เร็วที่สุดและถูกควบคุมโดยสมองน้อยเพื่อให้สมองสามารถเริ่มการตอบสนองของกล้ามเนื้อโดยอัตโนมัติทันทีที่อวัยวะสมดุลรายงานการเปลี่ยนแปลงท่าทางอย่างกะทันหัน ตัวอย่างเช่นคนจะไม่ล้มลงกับพื้นโดยอัตโนมัติหากพวกเขาสะดุด แต่มักจะยังจับตัวเองได้โดยการก้าวเท้าไปข้างหน้าโดยอัตโนมัติ

การรับรู้ตำแหน่งเชิงพื้นที่ส่วนใหญ่ควบคุมโดยจิตใต้สำนึก ในทางกลับกันการรับรู้ขนาดใหญ่มีสติมากขึ้น ด้วยการวางแนวประเภทนี้ความสามารถในการคิดและการตื่นตัวจึงมีบทบาทเพิ่มขึ้น

ความทรงจำของจุดเชิงพื้นที่ที่โดดเด่นเช่นปรากฏการณ์ทางภูมิทัศน์อาคารหรือจุดอ้างอิงจะรวมอยู่ในตำแหน่งเชิงพื้นที่ การปฐมนิเทศขนาดใหญ่จึงเป็นเพียงการเรียนรู้

คุณสามารถหายาของคุณได้ที่นี่

➔ยาสำหรับความเข้มข้นและความผิดปกติของการวางแนว

ความเจ็บป่วยและความเจ็บป่วย

เนื่องจากความรู้สึกของทิศทางต้องอาศัยการฝึกฝนและฝึกฝนการเคลื่อนไหวในอวกาศจึงเป็นสิ่งสำคัญสำหรับโครงสร้างทางประสาทสัมผัสนี้ ตามที่อธิบายไว้ส่วนใหญ่ของความรู้สึกของทิศทางได้เรียนรู้ หากบุคคลไม่ได้เคลื่อนไหวอย่างเพียงพอในอวกาศตั้งแต่อายุยังน้อยความรู้สึกของทิศทางก็จะลดลงตามไปด้วย

ในขณะเดียวกันวิทยาศาสตร์จึงสามารถระบุความสามารถที่ลดลงในการปรับทิศทางตัวเองในมนุษย์สมัยใหม่ การลดลงนี้เกิดจากยุคปัจจุบันซึ่งทำให้การวางแนวและการเคลื่อนที่แบบไม่ใช้เครื่องยนต์ไม่จำเป็นอีกต่อไป

ความรู้สึกของทิศทางอาจทำให้รู้สึกไม่สบายตัวกับการเคลื่อนไหวเชิงพื้นที่ที่ผิดปกติหรือไม่คุ้นเคย ตัวอย่างเช่นเมื่อดำน้ำและบินเป็นเรื่องยากสำหรับความรู้สึกของทิศทางในการกำหนดตำแหน่งเชิงพื้นที่และการวางแนวทั่วไปจะถูกรบกวน ใต้น้ำการรับรู้ที่เปลี่ยนแปลงไปของพื้นที่มีส่วนทำให้เกิดอาการ อย่างไรก็ตามเมื่อบินปัญหาจะย้อนกลับไปที่การเคลื่อนไหวของการเลี้ยว โดยเฉพาะอย่างยิ่งความรู้สึกสมดุลซึ่งเกี่ยวข้องกับความรู้สึกของทิศทางไม่สามารถปรับเปลี่ยนได้อย่างราบรื่นในสถานการณ์เหล่านี้อีกต่อไป ผลที่ตามมาคืออาการเวียนศีรษะเวียนศีรษะคลื่นไส้และสับสน

ความผิดปกติของการปฐมนิเทศในระยะยาวอาจเป็นได้ทั้งทางจิตใจและทางธรรมชาติ การสัมผัสสารเคมีการบริหารยาและความมึนเมาอื่น ๆ อาจทำให้เกิดความผิดปกติของการปฐมนิเทศได้เช่นเมื่อพวกเขาสร้างความเครียดที่ศูนย์กลางการวางแนวของสมอง

ในทางกลับกันความเสียหายที่แท้จริงต่อสมองอาจเกิดขึ้นได้เช่นจากอัลไซเมอร์พาร์กินสันหรือรอยโรคในสมองจากสาเหตุอื่น ๆ ขึ้นอยู่กับว่าศูนย์สมองหรือศูนย์การรับรู้ส่วนบุคคลของสมองได้รับผลกระทบจากความเสียหายความผิดปกติของการปฐมนิเทศสามารถแสดงออกได้หลายวิธี อาการวิงเวียนศีรษะอย่างต่อเนื่องอาจทำให้เกิดความสับสนได้เช่น