กระดูกอ่อน Cricoid

ของ กระดูกอ่อน Cricoid (lat.: Cartilago cricoidea) เป็นส่วนหนึ่งของกระดูกอ่อนต่อมไทรอยด์ซึ่งมักเรียกว่ากล่องเสียง นี่คือการเปลี่ยนจากคอไปเป็นหลอดลมและส่วนหนึ่งของทางเดินหายใจที่ด้านหน้าของคอ กระดูกอ่อนของต่อมไทรอยด์ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของกล่องเสียงจะมองเห็นเป็นลูกกระเดือกตรงกลางลำคอ

กระดูกอ่อน cricoid คืออะไร?

Cartilago cricoidea สร้างกล่องเสียงร่วมกับกระดูกอ่อนไทรอยด์และกระดูกอ่อนที่ปรับได้เช่นเดียวกับลิ้นปี่

กระดูกอ่อน cricoid ประกอบด้วยกระดูกอ่อนไฮยาลีนซึ่งเป็นรูปแบบของกระดูกอ่อนที่มักพบในข้อต่อ ในกล้องจุลทรรศน์แบบใช้แสงกระดูกอ่อนเหล่านี้มักมีสีฟ้าและน้ำนม แต่ตรงกันข้ามกับกระดูกอ่อนเส้นใยไม่สามารถมองเห็นโครงสร้างได้ด้วยกล้องจุลทรรศน์แบบใช้แสงซึ่งเป็นสาเหตุที่เส้นใยของกระดูกอ่อนไฮยาลีนเรียกว่าเส้นใยสวมหน้ากาก นอกจากนี้กระดูกอ่อนแก้วยังล้อมรอบด้วยเมทริกซ์กระดูกอ่อนซึ่งเป็นเนื้อเยื่อป้องกัน

กระดูกอ่อน cricoid ยังมีรูปร่างเหมือนวงแหวนตราและเป็นส่วนหนึ่งของกล่องเสียงที่อยู่ต่ำสุดและใกล้กับหลอดลม กระดูกอ่อนหลอดลมอยู่ด้านล่างโดยตรง ในฐานะที่เป็นส่วนล่างสุดของกล่องเสียงจะมีต่อมไทรอยด์และควบคุมกระดูกอ่อน

กายวิภาคศาสตร์และโครงสร้าง

ในฐานะที่เป็นกระดูกอ่อนไฮยาลีนกระดูกอ่อน cricoid จะถูกส่งไปที่หน้าท้องซึ่งหมายความว่ามันชี้ไปที่ด้านหน้าของร่างกายและอาจมองเห็นได้จากภายนอก กระดูกอ่อนประกอบด้วยส่วนต่างๆดังต่อไปนี้:

• ส่วนโค้งกระดูกอ่อน cricoid ด้านหน้า (lat.: Arcus cartilaginis cricoideae),
• แผ่นกระดูกอ่อน cricoid (lat .: Lamina cartilaginis cricoideae),
• ขาหนีบ (crista mediana)
• เช่นเดียวกับสองพื้นผิวข้อต่อ (facies articularis thyroidea)

ส่วนโค้งของกระดูกอ่อน cricoid สร้างแผ่นกระดูกอ่อน cricoid ผ่านความหนาที่ด้านหลัง สิ่งนี้ประกอบไปด้วยแถบที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองซึ่งมีพื้นผิวข้อต่อสองข้างที่อยู่ทั้งสองข้างและทำหน้าที่เชื่อมต่อกับกระดูกอ่อนของต่อมไทรอยด์

ทั้งสี่ส่วนและข้อต่อของกระดูกอ่อน cricoid เชื่อมต่อกันด้วยเอ็นซึ่งเรียกอีกอย่างว่าเอ็น cricothyroid หรือเอ็น cricoarytenoid นอกจากนี้ยังมีกล้ามเนื้อกล่องเสียงสามแบบต่อไปนี้ที่ติดอยู่กับกระดูกอ่อน cricoid:

• cricoarytaenoideus หลังหรือ posticus สั้น ๆ
• กล้ามเนื้อ cricoarytaenoideus ด้านข้าง
• และกล้ามเนื้อ cricothyroid

โพสติคัสเป็นพื้นผิวด้านนอกของลามินาที่เรียกว่าแผ่นคริคอยด์และเป็นส่วนหนึ่งของกล้ามเนื้อภายในของกล่องเสียง กล้ามเนื้อ cricoarytaenoideus lateralis ยังเป็นส่วนหนึ่งของกล้ามเนื้อกล่องเสียงด้านในและเป็นขอบด้านบนเช่นเดียวกับพื้นผิวด้านนอกของกระดูกอ่อน cricoid กล้ามเนื้อ cricothyroid สร้างส่วนโค้งทั้งหมดและเป็นของกล้ามเนื้อภายนอกของกล่องเสียง นอกจากนี้กระดูกอ่อน cricoid ยังเชื่อมต่อกับฮอร์นล่าง (cornu inferius) ของกระดูกอ่อนไทรอยด์

ฟังก์ชันและงาน

ในฐานะที่เป็นหนึ่งในสามส่วนที่สำคัญที่สุดของกล่องเสียงกระดูกอ่อน cricoid ยังรับผิดชอบงานที่กล่องเสียงทำ

กล่องเสียงมีหน้าที่ในการสร้างเสียง (การออกเสียง): สิ่งนี้เกิดขึ้นผ่าน posticus ซึ่งเกิดจากกระดูกอ่อน cricoid และยึดติดกับส่วนที่ยื่นออกมาของกล้ามเนื้อ (processus muscularis) ของกระดูกอ่อนที่ปรับได้ ส่วนที่ยื่นออกมาของกล้ามเนื้อจะถูกดึงเข้าด้านในซึ่งจะดึงรอยพับของเสียงออกจากกระดูกอ่อนที่ปรับได้ สนามจะถูกกำหนดโดยความถี่ที่อากาศกำหนดการสั่นของเสียง การขยายของห้องเรโซแนนซ์กำหนดระดับเสียง ถ้าการสั่นพ้องของปอดแรงขึ้นหรือครอบงำจะเรียกว่าเสียงอก

เสียงสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลาเช่นเมื่อเสียงขาด: เนื่องจากการผลิตฮอร์โมนเพศเทสโทสเตอโรนในเด็กผู้ชายและฮอร์โมนเอสโตรเจนในเด็กผู้หญิงเพิ่มขึ้นทำให้สายเสียงเริ่มเติบโตและหนาขึ้นอย่างรวดเร็ว สิ่งนี้ทำให้สายเสียงสั่นช้าลงและเสียงลึกลงโดยเฉพาะในเด็กผู้ชายเสียงอาจลดลง

โรค

ความผิดปกติของทั้งกระดูกอ่อน cricoid และกล่องเสียงโดยทั่วไปนั้นหายากมาก แต่ก็เป็นไปได้

Laryngeal atresia คือการอุดตันทั้งหมด (atresia) ของกล่องเสียงซึ่งในกรณีส่วนใหญ่จะนำไปสู่การเสียชีวิต: การอุดตันของกล่องเสียงจะป้องกันไม่ให้ออกซิเจนเข้าไปในหลอดลมและทำให้หายใจลำบาก Laryngeal atresia เป็นอันตรายอย่างยิ่งในระหว่างตั้งครรภ์และอาจนำไปสู่สิ่งที่เรียกว่า CHAOS ของทารกในครรภ์ (Congenital High Airway Obstruction Syndrome)

อย่างไรก็ตามบ่อยครั้งที่โรคกล่องเสียงอักเสบหรือที่เรียกว่ากล่องเสียงอักเสบสามารถเกิดขึ้นได้ เป็นผลมาจากการติดเชื้อไวรัสในระบบทางเดินหายใจหรือบ่อยครั้งน้อยกว่าจากการพูดเสียงแรงในห้องที่แห้งมาก โรคกล่องเสียงอักเสบเรื้อรังอาจเกิดจากการดื่มแอลกอฮอล์และการใช้สารนิโคตินในทางที่ผิดรวมทั้งการหายใจทางปากเป็นเวลานาน

โรคกล่องเสียงอักเสบสามารถแสดงออกได้ว่าเป็นเสียงแหบ แต่ก็มักจะเป็นอาการหายใจไม่ออกร่วมกับอาการไอและแห้งอย่างรุนแรง อาการที่พบได้น้อย ได้แก่ ไข้สูงถึง 40 องศาและเจ็บคออย่างรุนแรง