ยาชา

ยาชา ทำหน้าที่สร้างอาการชาเพื่อให้สามารถใช้มาตรการผ่าตัดหรือวินิจฉัยได้ คำนี้มีสารหลายชนิดซึ่งแต่ละชนิดมีกิจกรรมที่แตกต่างกัน

ยาชาคืออะไร?

คำว่ายาชาเป็นคำที่ใช้กันทั่วไปและใช้กับสารออกฤทธิ์หลายชนิดที่ทำให้เกิดความรู้สึกไม่รู้สึกตัวในพื้นที่หรือทั้งร่างกาย

คำว่ายาชาเป็นคำที่ใช้กันทั่วไปและใช้กับสารออกฤทธิ์หลายชนิดที่ทำให้เกิดความรู้สึกไม่รู้สึกตัวในพื้นที่หรือทั้งร่างกาย ยาชาเฉพาะที่ใช้สำหรับการฉีดยาชาเฉพาะที่ ใช้เพื่อขจัดความเจ็บปวดในระหว่างการผ่าตัดหรือการบำบัดความเจ็บปวดเท่านั้น

ประกอบด้วยยาแก้ปวดเป็นกลุ่มสารออกฤทธิ์กลุ่มเดียว ยาชาทั่วไปใช้สำหรับการระงับความรู้สึกทั่วไป (การดมยาสลบ) ยาชาทั่วไปมีสารที่ช่วยลดความเจ็บปวดปิดการรู้สึกตัวลดทักษะการเคลื่อนไหวและยับยั้งปฏิกิริยาของพืช ดังนั้นจึงประกอบด้วยส่วนผสมของยาสะกดจิต (ยานอนหลับ) ยาแก้ปวด (ยาแก้ปวด) และยาคลายเครียด (สำหรับคลายกล้ามเนื้อ)

ยาชาสามารถสูดดมหรือฉีดเข้าเส้นเลือดดำ เนื่องจากมีสารจำนวนมากจึงไม่มีกลไกการออกฤทธิ์ที่สม่ำเสมอ แม้ว่ายาชาที่ใช้ในปัจจุบันสามารถอธิบายได้ตามความสัมพันธ์แบบเมเยอร์ - โอเวอร์ตัน แต่สมมติฐานพื้นฐานเกี่ยวกับกลไกการออกฤทธิ์นั้นล้าสมัย

ฟังก์ชั่นผลและเป้าหมาย

โดยทั่วไปยาชามีสองกลุ่ม ในอีกด้านหนึ่งยาเหล่านี้เป็นยาที่ออกฤทธิ์เฉพาะที่และในทางกลับกันก็มีผลต่อร่างกายทั้งหมด ต้องใช้ยาชาเฉพาะที่ในลักษณะที่ไม่สามารถกระจายในร่างกายได้ แต่ควรอยู่ในสถานที่ ดังนั้นจึงต้องไม่เข้าสู่กระแสเลือดเมื่อฉีดเข้าไป

นอกจากการฉีดยาแล้วยังสามารถใช้ในรูปแบบของเจลขี้ผึ้งสเปรย์หรือพลาสเตอร์ ยาชาเฉพาะที่ทั้งหมดมีอะมิโนเอไมด์หรืออะมิโนเอสเทอร์เป็นส่วนผสมที่ออกฤทธิ์ สารเหล่านี้พัฒนาผลโดยการปิดกั้นช่องโซเดียมบนเยื่อหุ้มเซลล์ประสาท ในการทำเช่นนี้จะป้องกันการส่งผ่านสิ่งเร้าและทำให้จุดนี้มึนงง ตรงกันข้ามกับยาชาเฉพาะที่การใช้สารเสพติดมีความเกี่ยวข้องกับความท้าทายที่มากขึ้น ยาชามักประกอบด้วยส่วนผสมของสารหลายชนิดที่มีผลแตกต่างกันมาก

ยานอนหลับยาแก้ปวดและยาคลายกล้ามเนื้อต้องใช้ร่วมกันอย่างมีประสิทธิภาพ ควรเลือกส่วนผสมที่ใช้งานร่วมกันเพื่อให้ไม่มีปฏิกิริยาข้ามที่ไม่พึงปรารถนาระหว่างสารแต่ละชนิด ก่อนที่จะใช้ยาชาวิสัญญีแพทย์จะต้องทำการประเมินความเสี่ยงของแต่ละบุคคลก่อนการผ่าตัดโดยใช้สิ่งที่เรียกว่าการจำแนกความเสี่ยง ASA ตามการจำแนกความเสี่ยงของ ASA ความเสี่ยงในการผ่าตัดแบ่งออกเป็นหกระดับความรุนแรง องค์ประกอบของยาเสพติดจะขึ้นอยู่กับการประเมินนี้ วิสัญญีแพทย์ยังต้องตัดสินใจว่าควรเริ่มการระงับความรู้สึกอย่างไร

มีสองวิธีในการทำเช่นนี้ การกระตุ้นให้เกิดการระงับความรู้สึกสามารถเกิดขึ้นได้ทั้งโดยการสูดดมหรือโดยการฉีด นั่นก็ขึ้นอยู่กับปัจจัยต่างๆ มีการใช้สารออกฤทธิ์ที่แตกต่างกันสำหรับการกระตุ้นให้เกิดการระงับความรู้สึกทั้งสองรูปแบบ ยาชาที่เป็นก๊าซเช่น isoflurane หรือ sevoflurane ใช้สำหรับการสูดดม นอกจากนี้ยังต้องใช้ยาคลายเครียดเพื่อคลายกล้ามเนื้อขณะใส่ท่อช่วยหายใจ การเหนี่ยวนำการระงับความรู้สึกด้วยการฉีดเข้าเส้นเลือดต้องใช้สารที่ละลายน้ำได้เช่นคีตามีน ตามความรู้ในปัจจุบันโหมดการออกฤทธิ์ของสารต่างๆขึ้นอยู่กับปฏิสัมพันธ์ที่ซับซ้อนกับตัวรับและช่องไอออน

ตัวรับ GABA, NMDA และ opioid มีบทบาทสำคัญที่นี่ วิธีการที่ยาชาออกฤทธิ์ต่อตัวรับยังคงเป็นเรื่องของการวิจัย ในอดีตมีการสันนิษฐานภายใต้กรอบของสมมติฐาน Meyer-Oberton ว่ายาชาแบบสูดดมทำหน้าที่ไม่เฉพาะเจาะจงกับส่วนประกอบของไขมันในระบบประสาทส่วนกลาง แม้ว่าผลของยาชาจะยังคงสามารถอธิบายได้ดีในปัจจุบันโดยใช้ความสัมพันธ์แบบเมเยอร์ - โอเวอโทน แต่สมมติฐานนี้ก็ไม่สามารถรักษาไว้ได้อีกต่อไป อย่างไรก็ตามไม่ได้รับการยกเว้น

คุณสามารถหายาของคุณได้ที่นี่

➔ยาแก้ปวด

ความเสี่ยงผลข้างเคียงและอันตราย

ผลข้างเคียงและภาวะแทรกซ้อนอาจเกิดขึ้นได้จากการใช้ยาชาเฉพาะที่และยาชา หากสารนี้เข้าสู่กระแสเลือดจำนวนมากโดยการฉีดยาชาเฉพาะที่โดยไม่มีใครสังเกตเห็นร่างกายจะมึนเมาซึ่งอาจนำไปสู่การล่มสลายของระบบไหลเวียนโลหิตที่ร้ายแรง นอกจากนี้ยาชาเฉพาะที่ประเภทเอสเทอร์โดยเฉพาะบางครั้งอาจทำให้เกิดอาการแพ้ได้ สิ่งนี้ควรได้รับการชี้แจงก่อนใช้

อย่างไรก็ตามการดำเนินการระงับความรู้สึกทำให้แพทย์มีความท้าทายมากขึ้น ดังนั้นจึงสามารถทำได้เฉพาะต่อหน้าวิสัญญีแพทย์ที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นพิเศษเท่านั้น ก่อนอื่นสิ่งสำคัญคือต้องแจ้งให้ผู้ป่วยทราบอย่างครบถ้วนเกี่ยวกับการระงับความรู้สึกและผลกระทบที่อาจเกิดขึ้น เพื่อประเมินความเสี่ยงความเสี่ยงในการปฏิบัติงานทั่วไปปัญหาในการดมยาสลบและความเจ็บป่วยก่อนหน้านี้ของผู้ป่วยจะรวมอยู่ในการประเมิน ควรกำหนดสถานะ ASA (การจำแนกความเสี่ยง ASA) เมื่อประเมินความเสี่ยงอายุขั้นสูงและความเจ็บป่วยที่อาจเกิดขึ้นได้ของผู้ป่วยมีความสำคัญอย่างยิ่ง

อย่างไรก็ตามการเสียชีวิตที่เกิดจากขั้นตอนการระงับความรู้สึกโดยเฉพาะมีบทบาทเพียงรองลงมาเท่านั้น วันนี้อยู่ระหว่าง 0.001 ถึง 0.014 เปอร์เซ็นต์ ในระหว่างการดมยาสลบต้องให้ความสำคัญกับการติดตามการหายใจเป็นหลัก สาเหตุหลักของการเสียชีวิตที่เกี่ยวข้องกับการดมยาสลบพบได้จากปัญหาเกี่ยวกับความปลอดภัยในการหายใจการกระทำที่ไม่ถูกต้องในกรณีของปัญหาเกี่ยวกับหัวใจและหลอดเลือดการดูแลการดมยาสลบไม่เพียงพอหรือการบริหารยาที่ไม่ถูกต้อง อย่างไรก็ตามความท้าทายหลักคือการจัดการทางเดินหายใจ

หากแม้จะใช้มาตรการทั้งหมดแล้วผู้ป่วยไม่สามารถให้ออกซิเจนได้ต้องเปิดทางเดินหายใจเป็นทางเลือกสุดท้าย ปัญหาอาจเกิดจากการแทรกซึมของสิ่งแปลกปลอมเข้าไปในทางเดินหายใจการหดตัวของหลอดลมหรือการหดเกร็งของกล้ามเนื้อกล่องเสียง ความผิดปกติของระบบหัวใจและหลอดเลือดการตื่นตัวระหว่างการผ่าตัดอาการแพ้หรือภาวะ hyperthermia ที่เป็นมะเร็งอาจเกิดขึ้นได้เช่นเดียวกับภาวะแทรกซ้อนอื่น ๆ ที่เกิดจากการดมยาสลบ แม้หลังจากการผ่าตัดการใช้ยาชายังคงทำให้เกิดอาการคลื่นไส้อาเจียนการสั่นหลังการผ่าตัดหรือความผิดปกติของการทำงานของสมองส่วนความรู้ความเข้าใจ