การผ่าคลอด

แม้ว่าจะเรียกว่าการผ่าคลอดหรือการผ่าคลอด แต่ก็ไม่มีผลอะไรกับศีรษะที่สวมมงกุฎในอดีต คำว่าการผ่าตัดคลอดหรือการผ่าคลอดมาจากคำภาษาละตินว่า caedere ซึ่งหมายถึงการตัดซึ่งมาจากรากศัพท์ที่บอกเราแล้วว่าขั้นตอนการผ่าตัดนี้เป็นการผ่าตัดคลอด

การผ่าคลอดคืออะไร?

คำที่ถูกต้องนี้ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา กล่าวอย่างถูกต้องว่าเด็กได้รับการพัฒนาโดยหลีกเลี่ยงเส้นทางธรรมชาติโดยการตัดออกจากครรภ์มารดา

เรื่องราวของ การผ่าคลอด แสดงย้อนกลับไปในยุคกลาง นัยว่าเธอเป็นที่รู้จักของชาวอียิปต์โบราณอยู่แล้ว ในวรรณกรรมของชาวยิวก็มีบันทึกเกี่ยวกับผู้หญิงที่มีชีวิตอยู่เช่นกัน และอย่างที่เราทราบกันผ่านทางจัสติเนียนราชาแห่งโรมันนูมาปอมปิเลียส (715-673 ปีก่อนคริสตกาล) สั่งไม่ให้หญิงที่เสียชีวิตจากการคลอดบุตรโดยไม่ได้รับการผ่าคลอด

จนถึงยุคกลางไม่มีประเพณีที่แน่นอน เป็นครั้งแรก การผ่าคลอด ในเยอรมนีศัลยแพทย์ในวิตเทนเบิร์กเล่าว่า Jeremias Trautmann ในปี 1610 แม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะเสียชีวิต จนถึงปลายศตวรรษที่ 19 การผ่าคลอด ความเสี่ยงสูงที่เกี่ยวข้องกับการเสียชีวิตสูง

การผ่าตัดคลอดใช้เมื่อใด?

เฉพาะการแนะนำ asepsis เทคนิคการเย็บที่ดีขึ้นและการย้ายส่วนเปิดออกจากร่างกายของมดลูกไปยังปากมดลูกอาจลดอันตรายลงได้ถึงขนาดที่ไม่ทำให้เกิดการเสียชีวิตในปัจจุบันสูงกว่าการผ่าตัดช่องท้องแบบปลอดเชื้ออื่น ๆ

การคลอดบุตรจะต้องดำเนินการในกรณีต่อไปนี้เหนือสิ่งอื่นใด: หากศีรษะของเด็กกับกระดูกเชิงกรานของมารดาไม่ได้สัดส่วนหากเนื้องอกเคลื่อนตัวออกไปหากเด็กอยู่ในตำแหน่งและท่าทีที่ดีหากมดลูกถูกคุกคามด้วยการแตกหรือรกอยู่ด้านหน้าปากมดลูก นอกเหนือจากกรณีที่ระบุไว้ของการบ่งชี้ของมารดาแล้วการบ่งชี้เด็กต่อไปนี้ยังทำให้เกิดขึ้นอีกด้วย การผ่าคลอด จำเป็น: สายสะดือย้อยการเต้นของหัวใจไร้เดียงสาไม่ดีและการหดตัวที่อ่อนแอ

ในทางปฏิบัติการบ่งชี้มักจะผสมกันนั่นคือทั้งแม่และเด็ก ขึ้นอยู่กับสูติแพทย์ที่จะตัดสินใจว่าจะทำการผ่าคลอดเมื่อใดและเมื่อใด เขาต้องชั่งน้ำหนักความเสี่ยงที่ขั้นตอนการผ่าตัดนี้เกี่ยวข้องกับแม่และเด็กในทางตรงกันข้ามกับการคลอดอื่น ๆ เช่นการทำคลอดโดยธรรมชาติคีมและการบิดซึ่งมักจะเป็นไปได้เช่นกัน แต่มักจะมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นกับเด็ก

แนะนำให้ผ่าตัดคลอดหรือไม่?

แม้การตายจะลดลง แต่การผ่าคลอดยังคงเป็นการผ่าตัดที่อันตรายที่สุดสำหรับแม่ในปัจจุบัน ดังนั้นสูติแพทย์จึงไม่เต็มใจที่จะใช้มันมากนัก

อย่างไรก็ตามเมื่อรวมกับการปรับปรุงทางสูติศาสตร์อื่น ๆ ก็มีส่วนสำคัญอย่างยิ่งต่อความจริงที่ว่าอัตราการตายของแม่และเด็กในระหว่างการคลอดบุตรลดลงอย่างมากในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา