Orthopoxvirus variola

ไวรัส Orthopoxvirus variola เป็นสาเหตุของไข้ทรพิษซึ่งเป็นโรคติดเชื้ออันตรายที่อาจมีมานานหลายพันปี ชื่อไข้ทรพิษหมายถึงกระเพาะปัสสาวะหรือกระเป๋าและหมายถึงรอยโรคบนผิวหนังซึ่งเป็นหนึ่งในอาการที่ชัดเจนที่สุดของโรคนี้

Orthopoxvirus Variola คืออะไร?

คนที่มีมนุษยธรรม ไวรัสฝีดาษ (Orthopoxvirus variola) อาจถูกตรวจพบครั้งแรกในราวปี 1906 โดย Enrique Paschen แพทย์ฉีดวัคซีนชาวเม็กซิกันชาวเยอรมัน ด้วยความช่วยเหลือของกล้องจุลทรรศน์แบบใช้แสงเขาประสบความสำเร็จในการค้นพบสิ่งที่เรียกว่าร่างกายขั้นต้นในน้ำเหลืองของเด็กที่ติดเชื้อซึ่งได้รับการตั้งชื่อตามเขาว่าเป็นศพของ Paschen

อย่างไรก็ตามชาวอียิปต์โบราณคุ้นเคยกับโรคนี้แล้ว พวกเขาเรียกมันว่าโรคอูเฮดู ในประเทศจีนโบราณในช่วงเวลาของการสร้างกำแพงเมืองจีนพวกเขาพูดถึงโรคฝีดาษและชาวโรมันโบราณเรียกไข้ทรพิษว่าโรคแอนโทนีน

นอกจากไข้ทรพิษจริง (variola major หรือ variola vera) แล้วยังมีไข้ทรพิษขาว (variola minor) และไข้ทรพิษแอฟริกาตะวันออกหรือที่เรียกว่า black pox นอกจากไวรัสอีสุกอีใสในมนุษย์แล้วยังมีไวรัสอีสุกอีใสจากสัตว์หลายชนิดเช่นโรคฝีในลิงโรคฝีวัวและโรคฝีอูฐซึ่งสามารถติดต่อไปยังมนุษย์ผ่านทางโฮสต์ระดับกลางที่เกี่ยวข้องได้

การเกิดขึ้นการกระจายและคุณสมบัติ

ไข้ทรพิษก่อให้เกิดโรคระบาดร้ายแรงซ้ำแล้วซ้ำเล่าในอดีตคร่าชีวิตผู้คนไปหลายล้านคน พวกเขาถือเป็นหนึ่งในภัยพิบัติในพระคัมภีร์ไบเบิลที่เกิดขึ้นในอาณาจักรโรมันมานานหลายทศวรรษทำลายล้างบางส่วนของชนพื้นเมืองในอเมริกาแอฟริกาและออสเตรเลียและอาจมาถึงยุโรปพร้อมกับพวกครูเสด ในเวลานั้นมีผู้เสียชีวิตที่นี่ประมาณ 400,000 คนทุกปีอันเป็นผลมาจากโรคนี้ ในบางครั้งจำนวนผู้ป่วยไข้ทรพิษและการเสียชีวิตมากกว่าจำนวนผู้เสียชีวิตจากโรคระบาดหรืออหิวาตกโรคด้วยซ้ำ

บุคคลที่มีชื่อเสียงในประวัติศาสตร์เช่น Luis XV, King of France และ Navarre หรือ Russian Tsar Peter II เสียชีวิตจากนั้น Beethoven อาจหูหนวกจากไข้ทรพิษและใบหน้าของ Josef Haydn ก็เสียโฉมด้วยแผลเป็นไข้ทรพิษ

ตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 19 มีการฉีดวัคซีนไข้ทรพิษด้วยวัคซีนที่มีชีวิตซึ่งทำให้สามารถระงับไข้ทรพิษได้อย่างรวดเร็ว จำนวนผู้ติดเชื้อรายใหม่ลดลงในปีพ. ศ. 2510 องค์การอนามัยโลก (WHO) ได้เริ่มรณรงค์ทั่วโลกเพื่อกำจัดไข้ทรพิษโดยเริ่มมีการฉีดวัคซีนภาคบังคับโดยทั่วไปและในปี พ.ศ. 2523 องค์การอนามัยโลกได้ประกาศว่าไวรัสไข้ทรพิษสามารถถือว่าสูญพันธุ์ไปแล้ว เป็นผลให้ยกเลิกการฉีดวัคซีนไข้ทรพิษทั่วไป อย่างไรก็ตามในหลายประเทศทั่วโลก (รวมทั้งเยอรมนี) ยังคงมีการจัดหาวัคซีนสำหรับป้องกันการระบาดของไข้ทรพิษที่อาจเกิดขึ้นได้และสำหรับการรักษากลุ่มผู้ที่อาจมีความเสี่ยงหรือติดเชื้อในระยะเริ่มต้น

ความเจ็บป่วยและความเจ็บป่วย

กรณีล่าสุดของโรคฝีดาษในมนุษย์เกิดขึ้นในบังคลาเทศในปี 2518 เบอร์มิงแฮมในปี 2521 และโซมาเลีย อย่างไรก็ตามยังมีสถานที่วิจัยอย่างน้อยในสหรัฐอเมริกาและรัสเซียที่เก็บไวรัสไข้ทรพิษ

นับตั้งแต่มีการกำจัดการฉีดวัคซีนไข้ทรพิษจำนวนผู้คนในแอฟริกาโดยเฉพาะที่ติดโรคฝีลิง (orthopoxvirus simiae) หรือโรคอีสุกอีใส (orthopoxvirus bovis) เพิ่มขึ้น จนถึงขณะนี้ไข้ทรพิษประเภทนี้ยังไม่เกิดขึ้นในผู้ที่ได้รับวัคซีนเนื่องจากมีการให้ "การป้องกันการติดเชื้อข้ามสายพันธุ์" นอกจากนี้นักวิจัยบางคนยังกลัวว่าโรคฝีดาษของสัตว์จะกลายพันธุ์ได้เมื่อเวลาผ่านไปทำให้มีแนวโน้มที่จะติดต่อจากคนสู่คน

ไวรัสไข้ทรพิษในมนุษย์สามารถติดต่อได้ในทางทฤษฎีผ่านการติดเชื้อในรูปหยดน้ำเมื่อไอและจาม แต่ยังสามารถสูดดมฝุ่นจากผ้าปูที่นอนที่ติดเชื้อเสื้อผ้าจานหรือวัตถุอื่น ๆ ที่ผู้ป่วยสัมผัสได้ อุบัติเหตุในห้องปฏิบัติการก็เป็นไปได้เช่นกัน

โรคฝีลิงสามารถติดต่อสู่คนได้เมื่อสัตว์ฟันแทะหนูหรือลิงที่ติดเชื้อกัดข่วนหรือกินเนื้อสัตว์ที่ติดเชื้อ โรคฝีวัวและอูฐบางครั้งติดต่อได้ในระหว่างการรีดนม

ระยะฟักตัวของไวรัสไข้ทรพิษคือ 2 สัปดาห์โดยเฉลี่ย เมื่อโรคแตกออกจะมีความรู้สึกเจ็บป่วยอย่างรุนแรง คนมีไข้สูงหนาวสั่นปวดศีรษะและปวดแขนขาเจ็บคอและต่อมน้ำเหลืองบวม โดยทั่วไปไข้จะวิ่งเป็นสองรอบหลังจากการแข่งขันครั้งที่สองผิวหนังจะมีการเปลี่ยนแปลงตามแบบฉบับของไข้ทรพิษปรากฏขึ้น ตุ่มหนองและผิวหนังพุพองส่วนใหญ่จะแพร่กระจายไปที่ใบหน้าลำคอหน้าอกบริเวณขาหนีบและเท้า

เมื่อไข้ทรพิษแห้งและหลุดออกไปหลังจากผ่านไปหลายสัปดาห์มักจะปล่อยให้ผิวหนังเป็นหลุมหรือมีรอยแตก ในกรณีที่มีอาการรุนแรงเป็นพิเศษอาจเกิดความเสียหายตามมาเช่นอัมพาตสมองและตาบอดได้ แต่การไล่ระดับสีที่เบากว่าก็เป็นเรื่องปกติเช่นกัน เสี่ยงต่อการติดไข้ทรพิษสูงมาก ตัวเลือกการรักษา จำกัด เฉพาะการนอนพักอย่างเข้มงวดยาลดไข้และยาแก้ปวดและการรักษาอาการเจ็บป่วยทุติยภูมิ

ที่ผ่านมาพบผู้ป่วยไข้ทรพิษเสียชีวิตเป็นส่วนใหญ่ ในศตวรรษที่ 20 อัตราการตายอยู่ที่ประมาณ 30 เปอร์เซ็นต์ โรคนี้ส่งผลกระทบต่อผู้ป่วยที่มีระบบภูมิคุ้มกันอ่อนแอผู้สูงอายุและเด็กโดยเฉพาะ ในคนที่ติดโรคฝีในสัตว์อัตราการตายจะลดลงอย่างมีนัยสำคัญและอยู่ที่ประมาณหนึ่งเปอร์เซ็นต์ ผู้ที่รอดชีวิตจากไข้ทรพิษจะดื้อยาและป้องกันโรคไปตลอดชีวิต